Ludwik Zagórny-Marynowski

Data i miejsce urodzenia	8 sierpnia 1875 Borek Fałęcki, Austro-Węgry
Data i miejsce śmierci	15 września 1944 Warszawa, Polska
Dyrektor Dyrekcji Kolei w Stanisławowie
Okres	od 1920
Poprzednik	Paweł Prachtel-Morawiański
Następca	Adolf Hora
Minister kolei żelaznych
Okres	od 10 marca 1922 do 26 maja 1923
Poprzednik	Julian Eberhardt
Następca	Leon Karliński
Multimedia w Wikimedia Commons

Ludwik Zagórny-Marynowski (ur. 1875 w Borku Fałęckim (obecnie dzielnica Krakowa), zm. 15 września 1944 w Warszawie) – polski inżynier, minister kolei żelaznych.

Od ukończenia Politechniki w Wiedniu (Technische Hochschule), był związany z kolejnictwem. W 1920 pełnił funkcję dyrektora DOKP w Stanisławowie^[1]. Od 10 marca 1922 do 14 grudnia 1922 był ministrem kolei żelaznych w rządach: Antoniego Ponikowskiego (obu), Artura Śliwińskiego i Juliana Nowaka. Jako kierownik tego resortu był również od 16 grudnia 1922 do 26 maja 1923 członkiem rządu Władysława Sikorskiego. Następnie przeszedł na emeryturę.

Ludwik Zagórny-Marynowski zmarł 15 września 1944 roku Warszawie, podczas ewakuacji ludności cywilnej w trakcie powstania warszawskiego. Jego ciała nigdy nie znaleziono. Symboliczna płyta znajduje się na grobowcu rodzinnym na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie (kwatera VIII, rząd zachodni)^[2].

• Jacek Majchrowski (red.): Kto był kim w Drugiej Rzeczypospolitej, Polska Oficyna Wydawnicza „BGW” Warszawa 1994