Senfl nie był oryginalny w swoich dziełach zarówno świeckich jak i kościelnych. Większość z nich budował na schematach szkoły flamandzkiej rozwiniętej przez kompozytorów z poprzedniego pokolenia, szczególnie Josquina. Senfl miał talent w komponowaniu melodii ciepłych i lirycznych. Jego muzyka była popularna w Niemczech przez cały XVII wiek[2].
Jego dorobek sakralny to msze, motety, nieszpory, i magnificat. Z technicznego punktu widzenia, jego muzyka ma wiele przestarzałych w tamtych czasach struktur jak np. cantus firmus czy izorytmii. Część jego utworów jest zbudowana na zasadzie melodii głównej równoległej przesuniętej o tercję lub sekstę[1].
Senfl napisał wiele charakterystycznych pieśni niemieckich (tzw. lieder) większość z nich była świecka (sakralne komponował głównie dla Księcia Pruskiego). Jego pieśni były bardzo różnorodne: od bardzo prostych, oparte na cantus firmus, po bardziej złożone w formie kanonu czy quodlibetów[1].
Piotr Poźniak: Senfl Ludwig. W: Encyklopedia muzyczna PWM. Elżbieta Dziębowska (red.). Wyd. I. T. 9: S–Sł część biograficzna. Kraków: PWM, 2007. ISBN 978-83-224-0865-0. (pol.).
Stefan Gasch: Senfl, Ludwig. W: The New Grove Dictionary of Music and Musicians, vol. S. Oxford University Press, 2004. ISBN 978-0-19-517067-2. (ang.).
