Ludmila Uhlířová (ur. 3 marca 1940 w Pradze^[1]) – czeska językoznawczyni, bohemistka i bułgarystka. Do jej zainteresowań naukowo-badawczych należą: czeska gramatyka i kultura języka, slawistyka kontrastywna, socjolingwistyka, językoznawstwo kwantytatywne i typologia lingwistyczna^[2].

Absolwentka bohemistyki i bułgarystyki na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Karola w Pradze. Po ukończeniu studiów została zatrudniona w Zakładzie Lingwistyki Matematycznej Instytutu Języka Czeskiego (oddělení matematické lingvistiky), z którym była związana przez dwie dekady, zajmując się problematyką składni i szyku wyrazów języka czeskiego^[3].

Pracowała również w Zakładzie Slawistyki Instytutu Języka Czeskiego oraz w Zakładzie Kultury Językowej i Gramatyki^[3].

W 2004 r. otrzymała tytuł doktor honoris causa, przyznany przez Uniwersytet Sofijski im. św. Klemensa z Ochrydy^[3].

Redaktorka naczelna czasopisma „Naše řeč” (2003–2008)^[3]; członkini rad redakcyjnych czasopism „Slovo a slovesnost”, „Časopis pro moderní filologii” i „Sypostawitełno ezikoznanie” (Sofia)^[2]. Wniosła wkład w czeskie poradnictwo językowe^[3].

• Knížka o slovosledu (1987)^[4]
• Na co se nás často ptáte (2002)^[5]
• Jak vymezit v souvislosti s prací na internetové příručce češtiny role jazykové poradny jakožto akademické jazykověvýchovné instituce? (2009)^[6]

• Markéta Pravdová, Ludmila Uhlířová a nová éra jazykového poradenství, „Naše řeč”, 93 (2), 2010, s. 101–105  (cz.).