Osiągnęliśmy sukces w stabilizacji naszego muzycznego kierunku, i możliwość nagrania bardziej przekształciła się w ekscytującą sesję nagraniową. (We have succeeded in establishing our musical direction now, and the proposition of recording was mor clearly defined resulting in some very exiting sessions)
Ken Hensley
Najbardziej rozpoznawalnymi utworami zawartymi na Look at Yourself są „July Morning” i utwór tytułowy. Pierwszy z nich jest ponad 10-minutową kompozycją o zabarwieniu progresywnym, odpowiedzią na nagrany rok wcześniej „Child in Time” Deep Purple[2], w końcówce zawierając minisolo Manfreda Manna. Utwór powstał z połączenia początkowo oddzielnych fragmentów (riffu gitarowego, zwrotki i środkowej części refrenu). Pomysłodawcą wykorzystania tych trzech części w jednym utworze był Mick Box:
Więc dotarło do mnie, że te wszystkie trzy części są w tej samej skali i mogą do siebie pasować. (So it occurred to me that the three pieces were all in C minor and that they would all fit together. That's how it was born.)
Mick Box
July Morning to również ulubiony utwór Uriah Heep basisty Paula Newtona:
July Morning to prawdopodobnie najlepszy utwór nagrany przez zespół w jej historii, i każdy kompozytor mógłby być jedynie szczęśliwy dając tak niezwykle mocny numer. (July Morning is probably the best song the band have ever recorded and any songwriter could only be happy to have produced such a powerful number)
Paul Newton
Utwór tytułowy jest utrzymanym w szybkim tempie, wzbogaconym o wyraziste brzmienie hammondów hard rockiem. W końcowej jego części pojawiają się na instrumentach perkusyjnych Teddy Osei, Mack Tontoh i Loughty Amao z Osibisa. „Look at Yourself” był również pierwszym światowym singlem w historii grupy.
Pierwsze wydanie (analogowe) charakteryzowało się specyficzną okładką, której pomysłodawcą był Mick Box. Posiadało ono lusterko, w którym fan widział swoje zniekształcone odbicie. Łączyło się to z tytułem albumu: spójrz w głąb siebie. We wkładce albumu pojawiły się zdjęcia każdego z członków zespołu prezentujące ich zniekształcone odbicia.
Album spotkał się z ciepłym przyjęciem za równo komercyjnym (49. miejsce na brytyjskich listach notowań i status Srebrnej Płyty) jak i krytyki:
Dobry, kreatywny heavy rock, z potężną produkcją Gerry'ego Brona (Fine, inventive heavy rock, with grand production from Gerry bron)
Record Mirror
Cienką linię między dobrym zespołem a złym Uriah Heep przekracza po zwycięskiej stronie. Zapomnijcie o trendach – jeżeli lubicie dobrą muzykę spod znaku heavy, porządnie zagraną, idźcie i kupcie ten album. (The thin line between divides good heavy bands from the bad finds Uriah Heep on the winning side. So forget trendies – if you like good heavy music, well played, go and buy this album.)
