Linia kolejowa
| Królewszczyzna – Łyntupy
|
| Dane podstawowe
|
| Zarządca
|
Biełaruskaja czyhunka
|
| Długość
|
114,241 km
|
| Rozstaw szyn
|
1520 mm
|
| Historia
|
| Rok otwarcia
|
1895, 1896
|
| Rok włączenia do PKP
|
1918 - 1939
|
| Przebieg
|
|
|
|
|
|
|
|
|
↑ Połock – Mołodeczno ↑Połock
|
|
|
|
|
|
0,000
|
Królewszczyzna
|
|
|
|
|
|
|
→ Połock – Mołodeczno →Mołodeczno
|
|
|
|
|
|
8,182
|
Żurki
|
|
|
|
|
|
|
 obwodnica Głębokiego
|
|
|
|
|
|
|
 Głębokie, ul. Moskiewska
|
|
|
|
|
|
16,878
|
Głębokie
|
|
|
|
|
|
|
rzeka Arżanica
|
|
|
|
|
|
22,596
|
Szarabaje
|
|
|
|
|
|
28,125
|
Konstantynów Dwór
|
|
|
|
|
|
33,383
|
Wierecieje
|
|
|
|
|
|
36,444
|
Nowodruck
|
|
|
|
|
|
40,755
|
Lachowszczyzna
|
|
|
|
|
|
44,570
|
Czarna
|
|
|
|
|
|
|
rzeka Zareżanka
|
|
|
|
|
|
|
← Woropajewo – Druja
|
|
|
|
|
|
48,692
|
Woropajewo
|
|
|
|
|
|
56,983
|
Żafarawa
|
|
|
|
|
|
61,761
|
Nowosiółki
|
|
|
|
|
|
65,298
|
Wołki
|
|
|
|
|
|
|
Ułanka
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
72,771
|
Postawy
|
|
|
|
|
|
|
rzeka Miadziołka
|
|
|
|
|
|
80,299
|
Olsia
|
|
|
|
|
|
84,094
|
Jerzewo
|
|
|
|
|
|
90,996
|
Hoduciszki
|
|
|
|
|
|
96,661
|
Komajka
|
|
|
|
|
|
|
rzeka Komajka
|
|
|
|
|
|
104,442
|
Rozłogi
|
|
|
|
|
|
|
P110
|
|
|
|
|
|
114,241
|
Łyntupy
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
↓ Łyntupy – Podbrodzie
|
|
|
Linia kolejowa Królewszczyzna – Łyntupy – linia kolejowa na Białorusi łącząca stację Królewszczyzna ze ślepą stacją Łyntupy.
Znajduje się w obwodzie witebskim. Linia na całej długości jest niezelektryfikowana i jednotorowa.
Historia
11 listopada?/23 listopada 1895 otwarto odcinek Nowe Święciany - Łyntupy - Postawy. 19 czerwca?/1 lipca 1896 linia przedłużona została do Berezwecza[1]. Po 1912 połączono Berezwecz z Królewszczyzną. Zmieniono również dalszy bieg linii z Łyntup, kierując ją do Podbrodzia (posiadającego połączenie z Wilnem), zamiast Nowych Święcian[2].
Połączenie z Podbrodziem zostało zlikwidowane ok. 2001, gdy między Łyntupami a Podbrodziem przebiegła białorusko-litewska granica państwowa[3][4]. Tym samym Łyntupy zostały stacją krańcową. Linia fizycznie kończy się ok. 1 km za wyjazdem ze stacji[5].
Linia początkowo leżała w Imperium Rosyjskim. W latach 1920–1922 przedzielona była polsko-środkowolitewską granicą państwową. Następnie w całości znajdowała się w Polsce. Po II wojnie światowej znalazła się w Związku Sowieckim (1945–1991). Od 1991 położona jest na Białorusi.
Przypisy
- ↑ Schemat dróg żelaznych europejskiej części Rosji (1912)
- ↑ Mapa WIG Głębokie
- ↑ Участок Лынтупы — Рудня (закрыт). railwayz.info. [dostęp 2021-12-10]. (ros.).
- ↑ Dėl viešojo naudojimo geležinkelio linijos Pabradė-valstybės siena ir valstybės siena-Adutiškis-Didžiasalis (su joje esančiomis Adutiškio ir Didžiasalio stotimis), taip pat Karsakiškio, Šapelių, Šarkių, Lyduvėnų, Radžiūnų, Lauksargių, Mergalaukio, Dapšionių, Medininkų, Genių, Čiūtelių, Lūšės, Saldutiškio, Labos, Panemunėlio, Varlaukio, Žilių, Visagino ir Skersabalių stočių uždarymo. Teisės aktų registras. [dostęp 2021-12-10]. (lit.).
- ↑ Google Maps
Bibliografia
