Liczba posłów w Parlamencie Europejskim wzrosła z 78 (członkowie Wspólnego Zgromadzenia Europejskiej Wspólnoty Węgla i Stali) w 1952 roku do 732 po wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2004 roku zgodnie z założeniem traktatu nicejskiego. Z początkiem 2007 roku przejściowo, do czasu wyborów w 2009 roku, ze względu rozszerzenia Unii Europejskiej o Bułgarię i Rumunię liczba posłów wzrosła do 785. Po wyborach w 2009 roku liczba członków Parlamentu Europejskiego wynosiła 736[1]. Na mocy Traktatu lizbońskiego liczba posłów do Parlamentu Europejskiego ma wynosić 750+1, łącznie z przewodniczącym bez prawa głosu. Przydział posłów na państwo nie może być większy niż 96 ani mniejszy niż 6 (art. 14 ust. 2. TUE[2]).
Zmiany przejściowe w kadencji 2009–2014[3]
Mając na uwadze, że Traktat z Lizbony wszedł w życie po wyborach do Parlamentu Europejskiego, które odbyły się w dniach 4–7 czerwca 2009 roku, 29 września 2010 roku określono postanowienia przejściowe dotyczące składu Parlamentu Europejskiego do końca kadencji 2009–2014, tj. powiększono liczbę miejsc w PE o 18 posłów. Jednocześnie postanowiono, że do końca kadencji PE nie zostanie zmniejszona liczba przedstawicieli Niemiec, których było 99, czyli o 3 więcej niż maksymalna liczba reprezentantów kraju członkowskiego. W konsekwencji ustalono, że liczba parlamentarzystów w kadencji 2009-2014 wyniesie 753+1, łącznie z przewodniczącym bez prawa głosu.
Liczba posłów według przystąpienia kraju do Unii Europejskiej
W poniższej tabeli przedstawiono zmiany liczby posłów z poszczególnych państw na tle kolejnych zmian wprowadzanych w Parlamencie Europejskim:
Przypisy
Linki zewnętrzne