Lewkonia długopłatkowa

Lewkonia długopłatkowa
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

różopodobne

Rząd

kapustowce

Rodzina

kapustowate

Rodzaj

lewkonia

Gatunek

lewkonia długopłatkowa

Nazwa systematyczna
Matthiola longipetala (Vent.) DC.
Syst. nat. 2:174. 1821
Multimedia w Wikimedia Commons
Hasło w Wikisłowniku
Kwiat lewkonii długopłatkowej

Lewkonia długopłatkowa (Matthiola longipetala (Vent.) DC.) – gatunek rośliny jednorocznej z rodziny kapustowatych. Popularnie nazywana jest maciejką, znana jest także pod nazwą lewkonii dwurogiej. Pochodzi z Afryki Północnej, Azji Zachodniej (w tym Arabii Saudyjskiej, Kuwejtu) i Grecji[3]. Jest dość często uprawiana jako roślina ozdobna, bardzo rzadko przejściowo dziczeje (efemerofit)[4]. W ciągu dnia kwiaty są zamknięte i otwierają się dopiero pod wieczór, wydzielając intensywny, przyjemny zapach.

Morfologia

Łodyga
Podnosząca się, rozgałęziona. Osiąga wysokość 30–40 cm
Liście
Małe, lancetowate, szarozielone
Kwiaty
Różowo-lawendowe, w dzień zamknięte, otwierają się wieczorem wydając intensywny, przyjemny zapach.
Owoc
Obła łuszczyna o szerokości 1–2 (2,5) mm, posiadająca na szczycie dwa rożki. Wyrasta na szypułce o długości do 3 mm. Kwitnie od czerwca do sierpnia. Nasiona drobne, owalnego kształtu, o kolorze od jasnooliwkowego do pomarańczowobrunatnego.

Zastosowanie

Roślina ozdobna: Uprawiana jest głównie ze względu na swój piękny zapach. Szczególnie nadaje się do uprawy na balkonach, werandach i w ogródku pod oknami domu. Uprawiana jest z nasion, które wysiewać należy w kwietniu wprost do gruntu. Najlepiej rośnie na żyznych, piaszczysto-gliniastych glebach[5], ale nie jest to roślina bardzo wymagająca. Dobrze rośnie na dowolnej średnio żyznej glebie[6]. Najlepiej o odczynie pH od lekko kwaśnego do lekko zasadowego. Wymaga stanowiska słonecznego lub półcienistego[5] przy czym w półcieniu kwitnienie może być mniej obfite. Chcąc zapewnić długotrwałe kwitnienie tego gatunku i przyjemny zapach – należy rośliny wysiewać kilkakrotnie w dwutygodniowych odstępach czasu. Podczas podlewania należy pamiętać, by strumień wody kierować nie bezpośrednio na same rośliny, a na glebę wokół, gdyż silniejszy strumień może niszczyć pędy. W okresie kwitnienia można stosować słaby roztwór nawozów dla roślin kwitnących[6].

Zmienność

Wyróżnia się podgatunek – Matthiola longipetala (Vent.) DC. subsp. bicornis (Sm.) P. W. Ball (synonimy: Cheiranthus bicornis Sm, Matthiola bicornis (Sm.) DC)[3].

Przypisy

  1. ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. ↑ Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-05-13] (ang.).
  3. ↑ a b Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-10-27].
  4. ↑ Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.
  5. ↑ a b Bolesław Chlebowski, Kazimierz Mynett: Kwiaciarstwo. Warszawa: PWRiL, 1983. ISBN 83-09-00544-X.
  6. ↑ a b Agnieszka Mike-Jeziorska: Lewkonia długopłatkowa. 2013. [dostęp 2013-04-24]. (pol.).

Linki zewnętrzne