Leopold Zarzecki

Data i miejsce urodzenia	14 listopada 1855 Gołkowice, Cesarstwo Niemieckie
Data i miejsce śmierci	11 maja 1929 Biertułtowy, II Rzeczpospolita
Miejsce spoczynku	Radlin-Biertułtowy
Zawód, zajęcie	górnik
Odznaczenia

Leopold Zarzecki (ur. 14 listopada 1855 w Gołkowicach^[1], zm. 11 maja 1929 w Biertułtowach) – polski działacz społeczny i narodowy na Górnym Śląsku^[2], chrześcijański demokrata, dziennikarz, współpracownik Wojciecha Korfantego.

Ukończył szkołę podstawową w Gorzycach. W wieku 16 lat wyjechał do Westfalii, gdzie pracował jako górnik w mieście Bottrop^[3]. Zaangażował się w działalność społeczną dla Ślązaków osiadłych w Zagłębiu Ruhry. W 1887 roku założył w Bottrop bezpłatną czytelnię prasy i książek polskich^[1][4]. Publikował artykuły w prasie polskojęzycznej m.in. w „Katoliku” oraz „Nowinach Raciborskich”^[5][6]. Po powrocie na Górny Śląsk osiadł w Biertułtowach (dziś Radlin). W 1892 założył Związek Katolickich Robotników pod wezwaniem św. Józefa oraz Związek (Towarzystwo) św. Barbary w Radlinie^[1][7]. W 1907 rozpoczął działalność lokalnego koła krakowskiej organizacji „Eleusis” w Biertułtowach. W działalności koła skupiał się na krzewieniu języka polskiego, również poprzez działalność artystyczną, m.in. kół śpiewaczych czy teatru^[6]. Leopold Zarzecki był jednym z głównych organizatorów Towarzystwa Polskiego „Ognisko” w Wodzisławiu^[8] oraz jednym z inicjatorów budowy kościoła w Biertułtowach^[9]. Został pochowany na cmentarzu w Biertułtowach.

• Gwiazda Górnośląską
• Medal Niepodległości i
• Krzyż Zasługi z Mieczami^[9].

Leopold Zarzecki jest patronem parku w Radlinie^[10].