Leopold Auburger

Leopold Auburger
Data i miejsce urodzenia

24 marca 1941
Monachium

Zawód, zajęcie

językoznawca

Narodowość

niemiecka

Leopold Auburger (ur. 24 marca 1941 w Monachium[1]) – niemiecki językoznawca (slawista i kroatysta)[2].

Życiorys

Studiował slawistykę i językoznawstwo ogólne oraz filozofię (filozofię języka), socjologię i teologię katolicką. W 1974 r. doktoryzował się w zakresie slawistyki i lingwistyki ogólnej na uniwersytecie w Hamburgu w 1974 r., a habilitację z lingwistyki ogólnej uzyskał w 1980 r. Większość swoich prac naukowych poświęcił językom rosyjskiemu, macedońskiemu i chorwackiemu. W swojej działalności porusza problematykę teorii wariantów, systemów językowych, kontaktów językowych i wielojęzyczności[1].

Niektóre aspekty działalności Auburgera spotkały się z krytyką, zwłaszcza dążności preskryptywistyczne, puryzm, prymordialistyczne pojmowanie narodów i subiektywny charakter jego artykułów na temat polityki językowej[3][4][5].

Dzieła

  • Sprachliche Subsysteme. Linguistische Untersuchung zur philosophischen Fachsprache bei M. V. Lomonosov. Fundament-Verlag Sasse, Hamburg 1975
  • Funktionale Sprachvarianten. Metalinguistische Untersuchungen zu einer allgemeinen Theorie. Steiner, Wiesbaden 1981, ISBN 3-515-03366-1
  • Russland und Europa. Die Beziehungen M. V. Lomonosovs zu Deutschland. Groos, Heidelberg 1985, ISBN 3-87276-553-1.
  • Sprachvarianten und ihr Status in den Sprachsystemen. Olms, Hildesheim 1993, ISBN 3-487-09768-0.
  • Die kroatische Sprache und der Serbokroatismus (= Heilighofer Studien 7). Hess Verlag, Ulm 1999, ISBN 3-87336-009-8 (wydanie chorwackie: Hrvatski jezik i serbokroatizam, Maveda & Hrvatsko filološko društvo, Rijeka 2009, ISBN 978-953-7029-15-9)
  • Boarische Orthographie = Orthographia Bavarica. Pro Buisiness, Berlin 2009, 2. Auflage 2011, ISBN 978-3-86805-510-8.
  • Morphologie der Verben der kroatischen Standardliteratursprache, Hrvatski studiji, Zagreb 2018, ISBN 978-953-7823-73-3

Przypisy

  1. ↑ a b Leopold Auburger. Hrvatska akademija znanosti i umjetnosti. [dostęp 2021-02-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-02-10)]. (chorw.).
  2. ↑ Auburger, Leopold, 1941-. Databáze Národní knihovny ČR. [dostęp 2021-02-10]. (cz.).
  3. ↑ Werner Lehfeldt. Recenzja książki Leopold Auburger, Die kroatische Sprache und der Serbokroatismus. „Zeitschrift für Slavische Philologie”. 51 (1), s. 216–226, 2000. ISSN 0044-3492. (niem.). 
  4. ↑ Snježana Kordić. Mitovi jezičnih ideologa (odgovor Leopoldu Auburgeru) (Myths used by language ideologists). „Književna republika”. 1 (11-12), s. 176–200, 2003. Zagrzeb. ISSN 1334-1057. OCLC 70236267. [dostęp 2019-02-03]. [zarchiwizowane z adresu 2012-09-05]. (chorw.).  (NSK). (SSRN). (CEEOL).
  5. ↑ Snježana Kordić. Komentar diskusije o nazivu jezika (odgovor Leopoldu Auburgeru) (Commentary on the discussion of language name). „Republika”. 58 (3-4), s. 237–253, 2002. Zagrzeb. ISSN 1350-1337. [dostęp 2022-01-05]. (chorw.).  (NSK). (SSRN). (CROSBI). (KGZ).