Leopardus pajeros – gatunek ssaka z podrodziny kotów (Felinae) w obrębie rodziny kotowatych (Felidae).
Taksonomia
Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 1816 roku francuski zoolog Anselme Gaëtan Desmarest nadając mu nazwę Felis pajeros[2]. Holotyp pochodził z Santa Rosa, w Departamento Capital, w prowincji La Pampa, w Argentynie[9].
Analizy molekularne, morfologiczne i biogeograficzne z 2020 roku wykazały, że L. pajeros jest odrębnym gatunkiem[10][11]. Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World uznają ten gatunek za monotypowy[11].
Etymologia
Zasięg występowania
L. pajeros występuje na pampasowe łąkach od prowincji Buenos Aires w Brazylii po południową Argentynę i Chile; występowanie w północnej Argentynie niepewne[11].
Charakterystyka
Leopardus pajeros posiada sierść o zróżnicowanym umaszczeniu, która w zależności od podgatunku może przybierać barwę od żółtobiałej do szarobrązowej. Koty te mają krótki pysk i duże, bursztynowe oczy. Ich nogi są krótkie i grube, a ogon puszysty. U niektórych osobników występują też czarne lub brązowe plamy i paski.
Tryb życia
Leopardus pajeros występuje na terenach trawiastych, jak również leśnych, bagiennych i górzystych. Gatunek ten jest słabo znany ludziom i niewiele wiadomo na temat jego zwyczajów. Żywi się małymi zwierzętami (ptakami, gryzoniami), na które poluje głównie w nocy. Często zapuszcza się także do siedzib ludzkich.
Przypisy
- ↑ Leopardus pajeros, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b A.G. Desmarest: Nouveau dictionnaire d’histoire naturelle, appliquée aux arts, à l’agriculture, à l’économie rurale et domestique, à la médecine, etc.. Wyd. Nouv. éd. presqu' entièrement refondue et considérablement angmentée. T. 6. Paris: Chez Deterville, 1816, s. 114. (fr.).
- ↑ L. Oken: Lehrbuch der Naturgeschichte. T. 3. Cz. 2. Jena: August Schmid, 1816, s. 744. (niem.).
- ↑ I. von Olfers: Bemerkungen zu Illiger’s Überblick der Säugeth-iere nach ihrer Vertheilung über die Welttheile, rücksichtlich der Südamericanischen Arten (Species). W: W.L. von Eschwege: Journal von Brasilien oder vermischte Nachrichten aus Brasilien, auf wissenschaftlichen Reisen gesammelt. Cz. 2. Weimar: Herzoglich Sächsisch Privilegirtes Landes-Industrie-Comptoir, 1818, s. 231. (niem.).
- ↑ H.R. Schinz: Das Thierreich, eingetheilt nach dem Bau der Thiere als Grundlage ihrer Naturgeschichte und der vergleichenden Anatomie von den Herrn Ritter von Cuvier. Cz. 1: Säugethiere und Vögel. Stuttgart und Tübingen: in der J.G. Cotta’schen Buchhandlung, 1821, s. 237. (niem.).
- ↑ J.E. Gray. Notes on the Skulls of the Cats (Felidæ). „Proceedings of the Zoological Society of London”. 1867, s. 270, 1867. (ang.).
- ↑ O.. New Neotropical mammals, with a note on the species of Reithrodon. „The Annals and Magazine of Natural History”. Seventh series. 8 (45), s. 247, 1901. (ang.).
- ↑ D.A. Larrañaga: Escritos de Don Dámaso Antonio Larrañaga. Montevideo: Instituto Histórico y Geográfico del Uruguay, 1923, s. 345. (hiszp.).
- ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Species Leopardus pajeros. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2022-04-03].
- ↑ F.O. Do Nascimento, J. Cheng & A. Feijó. Taxonomic revision of the pampas cat Leopardus colocola complex (Carnivora: Felidae): an integrative approach. „Zoological Journal of the Linnean Society”. 191 (2), s. 575–611, 2021. DOI: 10.1093/zoolinnean/zlaa043. (ang.).
- ↑ a b c C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 2: Eulipotyphla to Carnivora. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 145. ISBN 978-84-16728-35-0. (ang.).
- ↑ Palmer 1904 ↓, s. 369.
- ↑ Palmer 1904 ↓, s. 497.
Bibliografia
Linki zewnętrzne
Identyfikatory zewnętrzne (
takson):
