Od grudnia 1918 roku dowódca Odrębnego Batalionu Kadrowego w 5 Dywizji Strzelców Polskich. Podczas walk dostaje się do niewoli bolszewickiej. Po powrocie do kraju od 24 grudnia 1921 roku pozostawał w rezerwie oficerów sztabowych Okręgu Korpusu VIII Toruń, w 1922 roku przeniesiony w stan spoczynku zamieszkał w Toruniu. Odznaczony Krzyżem Walecznych.
1 lipca 1928 został wybrany członkiem sądu koleżeńskiego założonego wówczas Związku Sybiraków[2].