Po kilku latach odsunął karierę naukową na rzecz polityki. Był członkiem ziemiańskiego ugrupowania Podolaków, konserwatywnym politykiem galicyjskim. W latach 1889–1898 był posłem do Rady Państwa w Wiedniu, w latach 1894–1898 zasiadał w Sejmie Krajowym we Lwowie[1]. Od 1898 przez pięć lat do 1903 sprawował urząd namiestnika Galicji[1]. W tym czasie podjął energiczną walkę z nacjonalizmem ukraińskim i ruchem socjalistycznym. W tymże 1898 wprowadził w 33 powiatach stan wyjątkowy, wymierzony w ruchy socjalistyczny i ludowy[4]. W 1903 został odwołany z funkcji namiestnika, jednak zachował dożywotnie członkostwo austriackiej Izby Panów.
Po ustąpieniu z urzędu powrócił na Uniwersytet Lwowski jako profesor prawa rzymskiego[1]. Wykładał także prawo karne[1]. Przed 1914 był protektorem Galicyjskiego Towarzystwa Ochrony Zwierząt we Lwowie[5]. Po wybuchu I wojny światowej w 1914 jako przedstawiciel Podolaków był członkiem sekcji wschodniej Naczelnego Komitetu Narodowego[6]. Po wojnie podjął studia nad sztuką i muzyką oraz kolekcjonerstwo. Prowadząc cygański tryb życia artysty, podczas licznych podróży i w zaciszu domowym pisał najlepsze swoje prace. Swoje bogate zbiory ofiarował na rzecz Komitet Odnowy Wawelu[1] (350 obrazów, głównie dzieł malarstwa włoskiego i holenderskiego), Ossolineum i innym.
Był autorem wielu prac naukowych z dziedziny prawa (początkowo publikował w języku niemieckim), a także z zakresu kultury i sztuki, w tym muzyki i literatury. W 1931 została wydana publikacja pt. Leon Piniński: z okazji pięćdziesięciolecia doktoratu, a w 1936 Księga pamiątkowa ku czci Leona Pinińskiego[8]. Poza publikacjami z dziedziny prawa był autorem dzieł z zakresu literatury i muzyki, w tym opery[1]. Został powołany komitet dla uczczenia zasług profesora Pinińskiego, a na początku Rada Miasta Lwowa podjęła decyzję o oznaczeniu ulicy Głębokiej imieniem profesora[9]. 18 czerwca 1936 w auli UJK odbyła się uroczystość z okazji 50-lecia pracy naukowej i obywatelskiej Leona Pinińskiego[10].
Był hrabią, do 1920 r. zarządzał majątkiem Grzymałów, należącym do córki swego najstarszego brata Stanisława, Julii z Pinińskich Wolańskiej. Był właścicielem dóbr Iwanówka[21].
Jego żoną była wdowa po Tadeuszu Horochu – Maria z Mniszchów – hrabianka (ur. 5 sierpnia 1858, zm. 16 lutego 1922 we Lwowie[25]), córka szambelana austriackiego Alfonsa Mniszcha i Janiny Dunin Borkowskiej. Małżeństwem byli przez prawie dwadzieścia lat. Nie mieli dzieci.
Stan faktyczny nabycia posiadania (pierwsza publikacja)[1]
Der Tatbestand des Sachbesitzerwerbs nach gemeinem Recht, Tom 1 (1888)[26]
Der Tatbestand des Sachbesitzerwerbs nach gemeinem Recht: eine zivilistische Untersuchung. 2. Sukzession in den Besitz, Besitzerwerb animo solo, Besitzwille, Lehre von den juristischen Willenserklärungen, Tom 2 (1888)[27]
Sukzession in den Besitz, Besitzerwerb animo solo, Besitzwille, Lehre von den juristischen Willenserklärungen (1888)
Uwagi o niektórych kwestyach spornych tyczących się zastosowania nowéj ustawy propinacyjnéj (1889)
Pojęcie i granice prawa własności według prawa rzymskiego (1900)[28]
Begriff und Grenzen Des Engenthumsrechts Nach Romischen Recht (1902)[29]
O stosunkach prawnych nie bronionych skargą (1925)
Prawo rzymskie prywatne. Cz. ogólna (1928, współautor)
Wpływ błędu „in corpore” i „in qualitate” na ważność umów: według prawa rzymskiego (1930)
W 1400-letnią [!] rocznicę kodyfikacji Justyniana: odczyt wygłoszony we Lwowie na zaproszenie Towarzystwa Filologicznego (1935)[30]
Kilka uwag o recepcji w prawie (1936)
Ankieta w sprawie projektu prawa małżeńskiego uchwalonego przez K. K.
↑Juliusz Bardach, Bogusław Leśnodorski, Michał Pietrzak: Historia ustroju i prawa polskiego. Warszawa: Wydawnictwa Prawnicze PWN, 1998, s. 397. ISBN 83-86702-28-1.
↑Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1912. Lwów: 1912, s. 1038.
↑Konstanty Srokowski, N.K.N. Zarys historii Naczelnego Komitetu Narodowego, Kraków 1923, s. 146.
↑JanuszJ.MotykaJanuszJ., Przeworsk i okoliczne gminy. Przewodnik, PiotrP.Depciuch, Rzeszów: Wyd. Podkarpacki Instytut Książki i Marketingu, 2010, ISBN 978-83-61746-40-9, OCLC750663899. Brak numerów stron w książce
↑Renata Wiaderna-Kuśnierz, Prawo rzymskie na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie w okresie międzywojennym (1918–1939), Toruń 2015, wyd. Adam Marszałek, s. 516.
Renata Wiaderna-Kuśnierz, Prawo rzymskie na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie w okresie międzywojennym (1918–1939), Toruń 2015, wyd. Adam Marszałek, I 2015, II 2017, s. 516.
Renata Wiaderna-Kuśnierz, Leon hr. Piniński (1857–1938) – prawnik, polityk, historyk sztuki, znawca literatury i kompozytor. Zarys biografii, [w:] Przedwojenny Lwów i jego uczeni. Sylwetki – Działalność naukowa – Osiągnięcia, red. Sławomir Dorocki, Paweł Brzegowy, Kraków 2016, s. 183–209.
.jpg)
