Leon Karol Maria Habsburg-Lotaryński (ur. 5 lipca 1893 w Puli, zm. 28 kwietnia 1939 w Bestwinie) – austriacki arcyksiążę z cieszyńsko-żywieckiej linii Habsburgów, rotmistrz cesarskiej i królewskiej Armii oraz Wojska Polskiego, tytularny książę cieszyński w latach 1936–1939.
Życiorys
Był drugim synem, a piątym dzieckiem, arcyksięcia Karola Stefana Habsburga i Marii Teresy Toskańskiej. Wraz z rodzeństwem wychowywany był pod okiem prywatnych nauczycieli. W 1912 roku wstąpił do cesarskiej akademii wojskowej w Wiener Neustadt, aby kształcić się na oficera[1]. Naukę ukończył 15 marca 1915 roku[2]. Brał udział w walkach podczas I wojny światowej, jako rotmistrz Pułku Ułanów Nr 3[3]. Uczestnik walk o niepodległość Polski w wojnie z bolszewikami, oficer 11 Pułku Ułanów Legionowych, p.o. dowódcy pułku w czerwcu i lipcu 1920 r. Odznaczył się 31 lipca 1920 r. w bitwie nad Styrem, ranny 1 sierpnia 1920 r. w bitwie pod Mikołajowem. Po zakończeniu wojny został przeniesiony do 17 Pułku Ułanów Wielkopolskich, ukończył Centralną Szkołę Kawalerii w Grudziądzu[4]. Następnie wraz z bratem Karolem Albrechtem powrócił do majątku ojca.
Według opinii współczesnych Leon Karol Habsburg był nieprzeciętnie inteligentnym i wykształconym człowiekiem. Ponadto, jak napisał rotmistrz Michał Unrug, wykazywał wszystkie atrybuty rasowego kawalerzysty tj. błyskawiczną orientację w częstych i nagłych zmianach w położeniu bojowym, szybką decyzję, polot, rozmach i brawurę. W Lesznie często i bardzo dobrze prowadził ćwiczenia taktyczne, czy to w terenie, czy też na stole plastycznym.
Od momentu demobilizacji Leon Karol żył wraz z rodziną na swojej części majątku w Żywcu. Choć mieszkał blisko starszego brata nie utrzymywał z nim szczególnych stosunków. Karol Albrecht był i czuł się Polakiem, podczas gdy Leon Karol wychowywał swoje dzieci na Niemców[5]. W 1922 roku w Wiedniu zawarł małżeństwo morganatyczne z Marią-Klothildą von Thuillières hrabiną von Montjoye-Vaufrey et de la Roche (1893–1978)[6]. Ich synem był Leon Stefan Habsburg (1928–2020)[7].
Po śmierci swojego ojca, w 1936 został tytularnym księciem cieszyńskim[8]. Został pochowany na cmentarzu parafialnym w Bestwinie.
Ordery i odznaczenia
Przypisy
- ↑ Snyder 2010 ↓, s. 80.
- ↑ Snyder 2010 ↓, s. 92.
- ↑ Ranglisten 1918 ↓, s. 909, 1009.
- ↑ Wielka Księga Kawalerii Polskiej 2012 ↓, s. 75.
- ↑ Snyder 2010 ↓, s. 223.
- ↑ Barbara Romer Kukulska, Habsburgowie mówią o sobie. Od Szwajcarii do Bestwiny wiadomości24.pl [dostęp 2013-12-03]
- ↑ Zmarł Leon Stefan Habsburg. bestwina.pl. [dostęp 2022-10-05].
- ↑ KTO WŁADAŁ KSIĘSTWEM? [online] [dostęp 2021-04-25] .
- ↑ Rozkaz Ministra Spraw Wojskowych L. 2142 z 1921 r. (Dziennik Personalny z 1922 r. Nr 1, s. 62)
- ↑ M.P. z 1925 r. nr 262, poz. 1085 „za zasługi na polu wyszkolenia armji i organizacji gospodarki wojskowej”.
- ↑ a b c d e f g h i Staatshandbuch. Wiedeń: 1918, s. 13
- ↑ The titled nobility of Europe. Londyn: Harrison & Sons, 1914, s. 16-17.
Literatura
- Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1918. (niem.).
- Jan Jacek Bruski – Petlurowcy, Kraków 2004, ISBN 83-86225-03-3.
- Adam Tracz, Krzysztof Błecha, Księżna. Wspomnienia o polskich Habsburgach, Bonimed 2009, ISBN 978-83-930106-0-8.
- Timothy Snyder: Czerwony książę. Warszawa: Świat Książki, 2010. ISBN 978-83-247-1217-5. OCLC 751066141.
- Adam Tracz, Krzysztof Błecha, „Ostatni król Polski” Karol Stefan Habsburg, Bonimed 2012, ISBN 978-83-930106-1-5.
- Wielka Księga Kawalerii Polskiej 1918–1939. 11 Pułk Ułanów Legionowych, Edipresse Polska S.A., Warszawa 2012, ISBN 978-83-7769-341-4.
.png){kind=small}
