Urodził się 28 stycznia 1898 w Warszawie[1][2], w rodzinie Karola i Anny z Czerwińskich[1]. Uczył się w Gimnazjum Realnym Rychłowskiego w Warszawie oraz na Kursie Gimnastycznym w czeskiej Pradze[1].
Od 3 stycznia do 21 marca 1919 był uczniem klasy „L” Szkoły Podchorążych w Warszawie[3]. Z dniem 1 kwietnia 1919 został mianowany podporucznikiem w piechocie i przydzielony do Inspektoratu Szkolnictwa[4]. Od maja 1919 służył Obozie Szkół Podoficerskich w Dęblinie[1]. W marcu 1920 został przeniesiony do 9 Pułku Piechoty Legionów. W czasie wojny z bolszewikami dowodził kompanią, został ranny[1]. Od lipca 1920 do listopada 1921 służył jako instruktor Szkoły Podoficerskiej w Chełmnie[1].
Jako podporucznik 28 Pułku Piechoty został przydzielony na pierwszy roczny Oficerski Kurs Wychowania Fizycznego 1921/1922 w Centralnej Szkoły Wojskowej Gimnastyki i Sportów w Poznaniu, w trakcie którego został w nim mianowany instruktorem szermierki (jako zastępca ppłk. Gollinga), w związku formalnie nie figurował na liście jego absolwentów[5][1]. Ponadto od wiosny 1922 do listopada 1924 był dowódcą kompanii na osobnych kursach szermierczych w Szkole, prowadził zajęcia z szermierki, boksu na kolejnych Oficerskich Kursach Gimnastyki Sportowej oraz Wychowania Fizycznego[6]. 27 maja 1922 reprezentował Szkołę na Akademii Szermierczej we Lwowie[7].
W tym okresie został awansowany na stopień porucznika piechoty ze starszeństwem z dniem 1 lutego 1921[8][9]. W CSWGiS w 1923 był oficerem nadetatowym 86 Pułku Piechoty w Mołodecznie[10], w którym w 1924 służył[11]. W 1924 został przydzielony służbowo do warszawskiego 36 Pułku Piechoty i jednocześnie odkomenderowany do Szkoły Pilotów w Bydgoszczy, w której kształcił się od listopada 1924 do sierpnia 1925[1]. Następnie od grudnia 1925 służył w 1 Pułku Lotniczym[1]. W pierwszej połowie 1926 odbywał kurs doskonalący w Wyższej Szkole Pilotów w Grudziądzu, uzyskując tytuł pilota[1]. Od czerwca 1925 do stycznia 1927 był dowódcą 122 Eskadry Myśliwskiej. Później pełnił stanowisko instruktora do prac wychowania fizycznego w Dowództwie Okręgu Korpusu Nr I[1].
Reprezentując AZS Warszawa zdobył brązowy medal w mistrzostwach Polski w szermierce edycji 1927, startując w konkurencji szpady. W tym samym roku reprezentując 1 Pułk Lotniczy zdobył mistrzostwo Wojska Polskiego[12].
6 września 1927 uczestnicząc w manewrach ćwiczeń międzydywizyjnych 122 Eskadry Myśliwskiej, pilotując maszynę Spad 61C1 o numerze 1-241, podczas wykonywania ewolucji uległ wypadkowi na lotnisku ćwiczebnym w Ostrowcu Świętokrzyskim odnosząc obrażenia[13][1]. Zmarł po przewiezieniu do szpitala w Ostrowcu tego samego dnia[1][14]. Został pochowany w grobowcu rodzinnym na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 157-4-3,4)[14][1].
19 marca 1928 został pośmiertnie mianowany na stopień kapitana ze starszeństwem z 1 stycznia 1928 i 25. lokatą w korpusie oficerów lotnictwa[15].
Jego imieniem nazwano otwartą 1 maja 1928 salę gimnastyczną w CWSGiS w Poznaniu, w gmachu której odsłonięto tablicę jemu poświęconą[16].
