|
Zobacz w indeksie Słownika geograficznego Królestwa Polskiego hasło Kupa
|
Kupa (biał. Балашы; ros. Балаши) − wieś na Białorusi, w obwodzie mińskim, w rejonie miadzielskim, w sielsowiecie Narocz.
27 października 1964 roku z połączenia wsi Kupa z Urlikami i Ściepieniewem powstało osiedle wczasowe Narocz.
Historia
W czasach zaborów wieś rządowa w gminie Kobylnik, w powiecie święciańskim, w guberni wileńskiej Imperium Rosyjskiego. W 1866 roku liczyła 97 mieszkańców w 8 domach[1].
Po I wojnie światowej pod administracją polską, w Zarządzie Cywilnym Ziem Wschodnich. W latach 1920–1922 w składzie Litwy Środkowej.
Od 11 kwietnia 1922[2] wieś leżała w Polsce, w województwie wileńskim[a], w powiecie święciańskim, od 1926 roku w powiecie postawskim, w gminie Kobylnik.
W 1931 wieś w 27 domach zamieszkiwało 116 osób[3].
Wierni należeli do parafii rzymskokatolickiej w Kobylniku i ewangelickiej w Wilnie. Miejscowość podlegała pod Sąd Grodzki w Miadziole i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w Kobylniku[4].
Wieś Kupa w dawniejszych czasach była niewielką wioską rybacką, która dopiero w okresie międzywojennym zaczęła nabierać charakteru letniskowego (letnicy najczęściej jednak mieszkali na kwaterach w Kobylniku). W tym okresie w Kupie nad samym brzegiem jeziora istniało schronisko wycieczkowe z przystanią żeglarską. W 1937 roku doprowadzono do Kupy kolej wąskotorową z Nowych Świecian i Łyntup. W 1938 Kupa była miejscem zakończenia I. i startu II. etapu samochodowego XI Międzynarodowego Raidu Automobilklubu Polski o Grand Prix Polski.
Do 1945 w Polsce[5]. Od 1946 roku w granicach Związku Sowieckiego.
Nazwa
Nazwa „Kupa” (biał. „stos”, „górka”, „kopczyk”) mogła wywodzić się od miejsca pogańskiego kultu położonego na wzniesieniu niedaleko do brzegu jeziora (nieistniejące obecnie uroczysko „Rusałki”[6]).
Uwagi
Przypisy
- ↑ Kupa, pow. święciański, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IV: Kęs – Kutno, Warszawa 1883, s. 883 .
- ↑ Dz.U. z 1922 r. nr 26, poz. 213
- ↑ Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 39 .
- ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 843 .
- ↑ Ustawa z dnia 31 grudnia 1945 r. o ratyfikacji podpisanej w Moskwie dnia 16 sierpnia 1945 r. umowy między Rzecząpospolitą Polską a Związkiem Socjalistycznych Republik Radzieckich o polsko-radzieckiej granicy państwowej (Dz.U. z 1946 r. nr 2, poz. 5).
- ↑ Ч.Каспаревский "Нарочанский Край". Санкт-Петербург 2007г.
Linki zewnętrzne
