Księżniczka królewska (ang.  Princess Royal) – tytuł nadawany w brytyjskiej monarchii najstarszej córce panującego monarchy. Pojawił się w Królestwie Anglii w XVII wieku za sprawą żony króla Karola I, Henrietty Marii, córki króla Francji Henryka IV.^[1]

Wzorowany był na analogicznym francuskim tytule Madame Royale. Nie przypada automatycznie najstarszej córce, jest każdorazowo nadawany przez monarchę – i tak nie każda najstarsza córka angielskiego monarchy (od 1642 roku), nosiła ten tytuł. W 1642 Karol II nadał ten tytuł Marii Stuart, a potem przestano używać go aż do czasów Jerzego II (np. Zofia Dorota Hanowerska, królowa Prus nie była księżniczką królewską).

Tytułu nie można odebrać i księżniczka nosi go do końca swojego życia. Jednocześnie w tym samym czasie dwie księżniczki nie mogą nosić tytułu.

• 1642–1660: Maria Henrietta Stuart, najstarsza córka Karola I
• 1727–1734: Anna Hanowerska, najstarsza córka Jerzego II
• 1789–1797: Charlotta Hanowerska, najstarsza córka Jerzego III
• 1841–1858: Wiktoria Koburg, najstarsza córka królowej Wiktorii
• 1905–1931: Ludwika Koburg, najstarsza córka Edwarda VII
• 1932–1965: Maria Windsor, najstarsza córka Jerzego V
• od 1987: Anna Mountbatten-Windsor, najstarsza córka królowej Elżbiety II