PROFILPELAJAR.COM

Krzysztof Jan Kurzydłowski
Data i miejsce urodzenia	29 sierpnia 1954 ; Lublin
Zawód, zajęcie	fizyk
Tytuł naukowy	profesor nauk technicznych
Alma Mater	Politechnika Warszawska
Stanowisko	wiceminister edukacji i nauki (2005–2006), wiceminister nauki i szkolnictwa wyższego (2006–2007), dyrektor Narodowego Centrum Badań i Rozwoju (2011–2016)
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Krzysztof Jan Kurzydłowski (ur. 29 sierpnia 1954 w Lublinie) – polski fizyk, profesor nauk technicznych, w latach 1993–1999 prorektor Politechniki Warszawskiej, w latach 2005–2006 podsekretarz stanu w Ministerstwie Edukacji i Nauki, w latach 2006–2007 podsekretarz stanu w Ministerstwie Nauki i Szkolnictwa Wyższego, w latach 2011–2016 dyrektor Narodowego Centrum Badań i Rozwoju.

Życiorys

Ukończył studia na Wydziale Fizyki Technicznej i Matematyki Stosowanej Politechniki Warszawskiej. Uzyskał następnie na Politechnice Warszawskiej stopnie naukowe doktora (1981) i doktora habilitowanego (1989). W 1995 otrzymał tytuł profesora nauk technicznych. W pracy naukowej zajmuje się inżynierią materiałową, opisywaniem struktury i modelowaniem właściwości materiałów, badaniami nad nanomateriałami, kwestią degradacji materiałów konstrukcyjnych i funkcjonalnych^[1].

Pracę zawodową zaczął w 1981 jako starszy asystent w Instytucie Inżynierii Materiałowej PW. Stanowiska profesorskie obejmował w 1993 (profesor nadzwyczajny) i 1998 (profesor zwyczajny)^[2]. Był prodziekanem Wydziału Inżynierii Materiałowej (1992–1993), a od 1993 do 1999 zajmował stanowisko prorektora Politechniki Warszawskiej^[2]. W latach 1999–2003 był dziekanem Wydziału Inżynierii Materiałowej tej uczelni, pozostał pracownikiem naukowym w Zakładzie Projektowania Materiałów PW. W latach 2000–2005 przewodniczył Zespołowi Inżynierii Materiałowej i Technologii Materiałowych KBN. Od 1999 do 2005 był wiceprzewodniczącym Komitetu Badań Naukowych, a następnie Rady Nauki, w której stał na czele Komisji Badań na Rzecz Rozwoju Gospodarki.

Jest europejskim konsultantem w zakresie zagadnień bezpieczeństwa eksploatacji instalacji przemysłowych. Odbywał staże zagraniczne w University of Manitoba w Kanadzie, Brunel University w Wielkiej Brytanii i w École nationale supérieure des mines de Saint-Étienne we Francji^[2]. Opublikował ponad 500 artykułów naukowych oraz kilka monografii. Był promotorem około 60 rozpraw doktorskich^[3].

Należy do licznych stowarzyszeń międzynarodowych i krajowych. W 2010 został przewodniczącym Polskiego Towarzystwa Badań Nieniszczących i Diagnostyki Technicznej Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Mechaników Polskich. Był wśród założycieli Polskiego Forum Akademicko-Gospodarczego i jego dyrektorem od 1992 do 2000^[2]. Jest członkiem Fellow of the Institute of Materials, European Materials Research Society, European Pressure Equipment Research Council, American Society of Mechanical Engineers, Towarzystwa Naukowego Warszawskiego, Polskiego Towarzystwa Fizycznego i innych^[2].

Od 23 listopada 2005 do 6 maja 2006 zajmował stanowisko podsekretarza stanu w Ministerstwie Edukacji i Nauki. Następnie od 8 maja 2006 do 21 grudnia 2007 pełnił taką samą funkcję w Ministerstwie Nauki i Szkolnictwa Wyższego. 20 grudnia 2010 otrzymał nominację (z dniem 1 stycznia 2011) na dyrektora Narodowego Centrum Badań i Rozwoju^[4], funkcję tę pełnił do 20 stycznia 2016^[5].

5 lipca 2016 został zatrzymany, a następnie tymczasowo aresztowany w związku z zarzutami korupcyjnymi^[6]. Z aresztu został zwolniony za poręczeniem majątkowym w grudniu 2016^[7].

Żonaty, ma dwóch synów.