Była uczennicą Technikum Handlowego w Szczecinie, gdzie z inicjatywy Jana Janikowskiego powstał w 1959 zespół Filipinki. Występowała w podstawowym składzie zespołu do czerwca 1969. Śpiewała kontraltem, często w duecie z Iwoną Racz-Szczygielską jako pierwsze głosy, np. w piosenkach Filipinek Batumi (1963, muz. Artemi Ajwazjan, sł. Ola Obarska) i Paderewski Street (1966, muz. Jan Janikowski, sł. Włodzimierz Patuszyński). W 1967 jej mężem został piosenkarz Aleksander Nizowicz[4], z którym pozostała związana do końca życia. Po odejściu z zespołu skupiła się na wychowaniu córki Magdy, a później drugiej córki – Anny. W drugiej połowie lat 70. rozpoczęła pracę w szczecińskim Peweksie, a później w Instytucie Czeskim, z którym pozostała związana aż do likwidacji placówki[5]. Zmarła po ciężkiej chorobie[2] w czerwcu 2012. Pochowana została na cmentarzu Centralnym w Szczecinie (kwatera 43c[1]).
Bibliografia
Waschko R., Przewodnik Iskier: muzyka jazzowa i rozrywkowa, Warszawa 1970, Państwowe Wydawnictwo „Iskry”, tu hasło Filipinki, s. 93, s. 358.
Wolański R., Leksykon Polskiej Muzyki Rozrywkowej, Warszawa 1995, Agencja Wydawnicza MOREX, ISBN 83-86848-05-7, tu hasło Filipinki, s. 51, 52.
Szczygielski M., Filipinki - to my! Ilustrowana historia pierwszego polskiego girlsbandu, Warszawa 2013, Instytut Wydawniczy Latarnik, Agora SA, Oficyna Wydawnicza AS, ISBN 978-83-268-1277-4.
↑Marcin Szczygielski: ''Filipinki – to my! Ilustrowana historia pierwszego polskiego girlsbandu. Warszawa: Instytut Wydawniczy Latarnik, Agora SA, Oficyna Wydawnicza AS, 2013, s. 453. ISBN 978-83-2681277-4.
