PROFILPELAJAR.COM

Kropidlak różnobarwny
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	grzyby
Typ	workowce
Klasa	Eurotiomycetes
Rząd	kropidlakowce
Rodzina	kropidlakowate
Rodzaj	kropidlak
Gatunek	kropidlak różnobarwny
	Nazwa systematyczna
	Aspergillus versicolor (Vuillemin) Tiraboshi; Ann. Bot., Roma 7: 9 (1908)
	Multimedia w Wikimedia Commons

Kropidlak różnobarwny (Aspergillus versicolor (Vuillemin) Tiraboshi) – gatunek grzybów z rodziny kropidlakowatych Aspergillaceae^[1]. Gatunek kosmopolityczny, występujący na całym świecie, głównie w ciepłych rejonach^[2].

Systematyka i nazewnictwo

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Aspergillus, Aspergillaceae, Eurotiales, Eurotiomycetidae, Eurotiomycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungi^[1].

Takson ten po raz pierwszy opisany został w 1903 r. jako Sterigmatocystis versicolor przez Paula Vuillemina, w 1908 r. został zakwalifikowany przez Carlo Tiraboschiego do rodzaju Aspergillus i według Index Fungorum nazwa podana przez tego autora jest prawidłowa. Później przez różnych autorów opisywany był pod różnymi nazwami i zaliczany do różnych rodzajów, wyróżniono też w jego obrębie różne odmiany. Według Index Fungorum obecnie wszystkie one są synonimami kropidlaka różnobarwnego^[1]^[3].

Sterigmatocystis versicolor Vuill. 1903
Theclospora lateralis Harkn. 1885
Aspergillus lateralis (Harkn.) Peek 1955
Aspergillus lateralis (Harkn.) Peek & Solheim 1958
Aspergillus versicolor var. versicolor (Vuill.) Tirab. 1908
Aspergillus versicolor var. fulvus Nakaz. et al. 1932
Aspergillus versicolor var. magnus Y. Sasaki 1950
Aspergillus versicolor var. rutilobrunneus J.N. Rai, S.C. Agarwal & J.P. Tewari 1971

Morfologia

Na podłożu Czapeka (CzA) stosunkowo wolno, na podłożu maltozowym stosunkowo szybciej, wzrastają kolonie o zwartej zamszowatej strukturze z podniesionym centrum i nieregularnym radialnym pobrużdżeniu koloru białego, przechodzące stopniowo przez różne tonacje żółtą, pomarańczowo-żółtą, żółto-zieloną do groszkowo-zielonej, czasem są całkiem pozbawione zieleni – koloru bladoróżowego lub różowego ; spód kolonii jest bezbarwny lub podobnie jak grzybnie w różny sposób od żółtawych, pomarańczowych do różowych i purpurowych w zależności od szczepu. Główki konidioforów mają promienisty układ zarodników. Metule mają 5–8 × 2,0–2,5 μm długości, fialidy 5,0–7,5 × 2,0–2,5 μm. Zarodniki są okrągłe, szorstkie oraz kolczyste z wyraźnie punktowanymi ścianami o średnicy 2,0 × 2,5 μm^[4]^[5].

Występowanie

Występuje na całym świecie, w glebach uprawnych i nawożonych, na głębokości do 50 cm^[2], często spotykany w środowiskach ekstremalnych jak np. słone bagna, Alaska, kopalnie uranu^[6]. Został stwierdzony na gnijących roślinach, ściółce sosny, zgniłej słomie, bawełnie, ryzosferze grochu, zbóż, herbaty i dębu, uszkodzonym ziarnie zbóż, nasionach traw, świeżych i przechowywanych orzechach^[2].}

Znaczenie

Wytwarza mikotoksyny – wersikoloryny A, B, C (cytotoksyczne, mutagennne oraz teratogenne) wersikonol (mało toksyczny) oraz sterygmatocystynę (onkogenny)^[2].
Jest rzadką przyczyną grzybicy skóry, paznokci, uszu, zapalenia kości i szpiku i zapalenia płuc u ludzi^[4]^[6].
Jest częstą przyczyną grzybic u zwierząt domowych. U koni opisano przypadek ziarniniaka podobnego do mycetoma^[6].
Stanowi pokarm dla owadów Enicmus minutus i Microgramme arga^[6].
Powoduje miękką zgniliznę brzoskwiń^[2].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c Index Fungorum [online] [dostęp 2014-05-26] (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e MarlenaM. Piontek MarlenaM., Grzyby pleśniowe, Zielona Góra: Wydawnictwo Politechniki Zielonogórskiej, 1999, s. 54, ISBN 83-907710-5-5 .
↑ MycoBank [online] [dostęp 2014-05-26] (ang.).
↑ ^a ^b Charakterystyka częściej występujących grzybów chorobotwórczych i grzybów oportunistycznych z podgromad: Zygomycotina, Ascomycotina i Deuteromycotina, [w:] EugeniuszE. Baran EugeniuszE. (red.), Zarys mikologii lekarskiej, Wrocław 1998, s. 96, ISBN 83-85564-17-9 .
↑ The Aspergillus Website [online] [dostęp 2014-05-26] [zarchiwizowane z adresu 2014-05-27] (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d PawełP. Krzyściak PawełP., MagdalenaM. Skóra MagdalenaM., Anna B.A.B. Macura Anna B.A.B., Atlas grzybów chorobotwórczych człowieka, Wrocław: MedPharm Polska, 2011, s. 253–255, ISBN 978-83-60466-80-3 .