Krasny Ług

Krasny Ług
Państwo

 Białoruś

Obwód

 witebski

Rejon

głębocki

Sielsowiet

Hołubicze

Położenie na mapie obwodu witebskiego
Mapa konturowa obwodu witebskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Krasny Ług”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, u góry znajduje się punkt z opisem „Krasny Ług”
Ziemia55°04′07″N 27°53′48″E/55,068611 27,896667

Krasny Ług – dawna kolonia. Tereny, na których była położona, leżą obecnie na Białorusi, w obwodzie witebskim, w rejonie głębockim, w sielsowiecie Hołubicze.

Historia

W czasach zaborów w granicach Imperium Rosyjskiego.

W dwudziestoleciu międzywojennym wieś, a następnie kolonia leżała w Polsce, w województwie wileńskim[a], w powiecie dziśnieńskim, do 11 kwietnia 1929 w gminie Dokszyce, następnie w gminie Hołubicze[1][2].

Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku zamieszkiwały tu 53 osoby, 48 było wyznania rzymskokatolickiego, a 5 prawosławnego. Jednocześnie 45 mieszkańców zadeklarowało polską przynależność narodową, a 5 białoruską. Było tu 9 budynków mieszkalnych[3]. W 1931 w 8 domach zamieszkiwało 46 osób[4].

Miejscowość należała do parafii rzymskokatolickiej w Zaszczęślach i prawosławnej w Hołubiczach. Podlegała pod Sąd Grodzki w Głębokiem i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w Hołubiczach[5].

Uwagi

  1. Przynależność wojewódzka zmieniała się. Wieś leżała w województwie nowogródzkim (1921 – 1922), w Ziemi Wileńskiej (1922 – 1926) i w województwie wileńskim (od 1926).

Przypisy

  1. Dz.U. z 1929 r. nr 22, poz. 224.
  2. gmina wiejska Hołubicze. Radzima. [dostęp 2019-08-13]. (pol.).
  3. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. 7, część 2, 1924, s. 21.
  4. Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 18.
  5. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 797.