Bielaki (biał. Белякі; ros. Беляки) – wieś na Białorusi, w obwodzie witebskim, w rejonie głębockim, w sielsowiecie Hołubicze, przy Puszczy Hołubickiej.
W dwudziestoleciu międzywojennym leżały w Polsce, w województwie wileńskim, w powiecie dziśnieńskim[a], do 11 kwietnia 1929 w gminie Dokszyce, następnie w gminie Hołubicze[1][2].
Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku zamieszkiwało tu 105 osób, 3 było wyznania rzymskokatolickiego, a 102 prawosławnego. Jednocześnie 1 mieszkaniec zadeklarował polską przynależność narodową, a 104 białoruską. Było tu 15 budynków mieszkalnych[3]. W 1931 w 17 domach zamieszkiwały 102 osoby[4].
Miejscowość należała do parafii rzymskokatolickiej w m. Zaszcześle i prawosławnej w Hołubiczach. Podlegała pod Sąd Grodzki w Głębokiem i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w Hołubiczach[5].
Uwagi
Przypisy
- ↑ Dz.U. z 1929 r. nr 22, poz. 224.
- ↑ gmina wiejska Hołubicze. Radzima. [dostęp 2019-08-15]. (pol.).
- ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. 7, część 2, 1924, s. 21 .
- ↑ Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 18 .
- ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 95 .
Bibliografia
- Bielaki, pow. borysowski, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 207 .
- Bielaki (2), pow. borysowski, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo, Warszawa 1900, s. 137 .
- Bielaki na mapie WIG
