Przyjmuje się, że kościół wzniesiono w XV wieku, chociaż istnieje opinia, że został zbudowany już w wieku XIII, a w wiekach XV–XVI uległ gruntownej przebudowie. Niemiecki historyk sztuki, Rudolf Bergau, datował go na 1598.
Drugą przebudowę przeprowadzono w drugiej połowie XVII wieku. Dobudowano wówczas kruchtę. Prawdopodobnie działo się to w roku 1672, a przebudowy dokonał major Jakub Rotenburg – świadczy o tym chorągiewka na dachu z datą i literami J.R.M. Świątynię obsługiwał wtedy diakon z Ośna Lubuskiego. Kolejny remont został wykonany w 1842.
Po 1945 kościół został otwarty jako katolicki, ale jego poświęcenia dokonano dopiero 15 czerwca 1961 (wcześniej, 10 kwietnia 1961, wpisano go do rejestru zabytków)[2].
Architektura
Obiekt był pierwotnie romański. Obecny to budowla ceglana o wątku wendyjskim, czyli słowiańskim. Większość wyposażenia pochodziła z okresu przebudowy XVII-wiecznej, w tym ołtarz. Chrzcielnica jest z 1606, a ambona z 1660[2].
Dzwony
Kościół posiadał trzy dzwony:
z 1643, odlany przez Chrystiana Finckena na zlecenie majora Rotenburga oraz jego rodziny,
Jarosław Lewczuk, Błażej Skaziński, Bożena Grabowska: Zabytki północnej części województwa lubuskiego. Gorzów Wlkp.: WUOZ, 2004. ISBN 83-921289-0-7. Brak numerów stron w książce
.jpg)
.jpg)