Kościół św. Bonifacego (niem. Kirche St. Bonifatius) – neoromańsko-neogotycka świątynia rzymskokatolicka znajdująca się w niemieckim mieście Wiesbaden.
Historia
Pierwszy kościół w mieście pod wezwaniem św. Bonifacego wzniesiono w 1828 roku, lecz budynek zawalił się po trzech latach od powstania. Budowę istniejącego do dziś kościoła rozpoczęto w 1844 roku wg projektu Philippa Hoffmanna(inne języki)[1][2], 19 czerwca 1849 roku wciąż nieukończona świątynia została konsekrowana przez bpa Petera Josefa Bluma(inne języki)[3]. W 1866 roku wzniesiono dwie wieże przy fasadzie. W 2019 roku wymieniono oświetlenie, a w marcu 2022 rozpoczęto generalny remont budynku, rozplanowany na następne 5 lat[1][2].
Architektura i wyposażenie
Świątynia łączy cechy neoromanizmu i neogotyku. Jest trójnawową halą z trójnawowym transeptem. Długość świątyni wynosi 62 m, szerokość w transepcie – 30 m, a sklepienia znajdują się na wysokości 18 m. Dwie wieże są wysokie na 65 m. W obejściu zaaranżowano zakrystię i dwie kaplice: chrzcielną i sakramentalną. Osiem kapiteli kolumn wyrzeźbionych w latach 1981–1990 roku przez Waltera Hutza. Ołtarz główny został wykonany z paneli brązowych autorstwa Elmara Hillebranda(inne języki) przedstawiających Ukrzyżowanie i Zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa. Ołtarz boczny św. Bonifacego wykonał Alfred Rethel(inne języki), a ołtarz Matki Bożej – Edward von Steinle(inne języki). Hillebrand w 1985 roku wykonał dla kościoła obrazy wzorowane na sztuce średniowiecznej. Na lewo od wejścia głównego znajduje się pietà nieznanego autorstwa. Piętnaście stacji drogi krzyżowej wykonała w 1991 roku rzeźbiarka Lore Friedrich-Gronau. Organy wyprodukowało w 1985 roku przedsiębiorstwo Hugo Mayer Orgelbau(inne języki) z wykorzystaniem elementów starszego instrumentu z 1954 roku, w 1995 rozbudowano je o kolejne trzy głosy. Na wieżach kościoła zawieszono łącznie 6 brązowych dzwonów, trzy najstarsze z nich przewieszono w XIX wieku z kościoła w Bornhofen. Dane instrumentów[2]:
Galeria
Przypisy
,_RP-F-F06197.jpg)
