Kościół ewangelicki w Swarzędzu

Kościół ewangelicki w Swarzędzu
Ilustracja
Widok sprzed 1918
Państwo

 Polska

Miejscowość

Swarzędz

Wyznanie

protestanckie

Kościół

ewangelicko-augsburski

Położenie na mapie Swarzędza
Mapa konturowa Swarzędza, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Kościół ewangelicki w Swarzędzu”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Kościół ewangelicki w Swarzędzu”
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego
Mapa konturowa województwa wielkopolskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Kościół ewangelicki w Swarzędzu”
Położenie na mapie powiatu poznańskiego
Mapa konturowa powiatu poznańskiego, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Kościół ewangelicki w Swarzędzu”
Położenie na mapie gminy Swarzędz
Mapa konturowa gminy Swarzędz, blisko centrum po lewej na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół ewangelicki w Swarzędzu”
Ziemia52°24′38,2428″N 17°04′30,9828″E/52,410623 17,075273
Multimedia w Wikimedia Commons

Kościół ewangelicki w Swarzędzu – kościół, który znajdował się w Swarzędzu pośrodku Placu Niezłomnych. Rozebrany w latach 50. XX wieku.

Historia

Relikty świątyni wyeksponowane w płycie Placu Niezłomnych

Gmina ewangelicka istniała w Swarzędzu od pierwszej połowy XVII wieku. Wyznawcy modlili się początkowo w dwóch domach przystosowanych do celów kultowych (wraz z mieszkańcami Poznania, Murowanej Gośliny i Pobiedzisk)[1]. Protestancki, najpewniej neogotycki[1] kościół św. Jana Chrzciciela rozpoczęto wznosić w końcu XVIII wieku na środku obecnego Placu Niezłomnych, który w czasach zaboru pruskiego nazywał się Kirchenplatz, a w okresie międzywojennym Starym Rynkiem. Budowa trwała długo – jej ukończenie nastąpiło dopiero w 1836. Obiekt wzniesiono dzięki datkom lokalnej wspólnoty parafialnej, w tym m.in. Louisa von Treskow (właściciela pobliskiej Wierzonki), jak również dzięki pomocy króla Fryderyka Wilhelma III. Około 1866 dobudowano wyniosłą wieżę[1]. Z końcem II wojny światowej Niemcy zostali ze Swarzędza usunięci. W 1948 senior diecezji pomorsko-wielkopolskiej Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego również podjął bezskuteczne próby przejęcia świątyni. Obiekt skomunalizowano z zamiarem urządzenia w nim najpierw szkoły, a potem domu kultury, do czego nigdy nie doszło[1]. Kościół rozebrano w latach 50. XX wieku[2], mimo że miejscowa parafia katolicka św. Marcina próbowała przejąć go i wykorzystać na cele katechetyczne i religijne.

Relikty świątyni wyeksponowano pod szkłem w płycie Placu Niezłomnych i zostały opatrzone stosowną tablicą informacyjną.

Przypisy

  1. ↑ a b c d Mój Swarzędz, Kościół ewangelicki
  2. ↑ Swarzędz. Dobrze trafiłeś, tablica informacyjna in situ

Linki zewnętrzne