PROFILPELAJAR.COM

Koszary w Kraśniku
	; Koszary w 1916
Państwo	Polska
Miejscowość	Kraśnik
Typ budynku	koszary
Pierwszy właściciel	Armia carska
Kolejni właściciele	Wojsko Polskie (II RP); ludowe Wojsko Polskie
brak współrzędnych

Koszary w Kraśniku – kompleks koszarowy znajdujący się na terenie garnizonu Kraśnik.

Charakterystyka

Kraśnickie koszary, położone w rejonie ulic: Urzędowska – Nowa –Tysiąclecia – Koszarowa, o konstrukcji głównie drewnianej, były wzniesione przez Rosjan. Stacjonował w nich między innymi 9 pułk Kozaków Dońskich(inne języki). Ich pojemność szacowano na 900 ludzi i 846 koni^[1].

Po odzyskaniu niepodległości, koszary przejęło Wojsko Polskie. W 1919 formował się w nich 7 pułk ułanów. Po wojnie polsko- bolszewickiej, w połowie lutego 1921 roku 7 puł. na krótko wrócił do swoich macierzystych koszar. Jego pobyt trwał zaledwie dwa miesiące, a po Wielkanocy pułk przekwaterowano do Przasnysza^[2]. Od 5 kwietnia 1922 do 1939 w kraśnickich koszarach kwaterował 24 pułk ułanów^[1].

W 1939 w koszarach umieszczono, zmobilizowany przez 7 pułk strzelców konnych, Ośrodek Zapasowy Kawalerii „Kraśnik”. Jako że już w 1937 część stajni adaptowano na garaże, OZ był zmuszony ulokować konie w doraźnie przystosowanych budynkach^[3].

Z koszar w Kraśniku do czasów obecnych (2019) ocalały pojedyncze obiekty. Architekturą wyróżnia się budynek dowództwa i wartowni mieszczący obecnie urząd stanu cywilnego^[4].

Przypisy

↑ ^a ^b Kucharski i Tym 2019a ↓, s. 26.
↑ Kucharski i Tym 2019b ↓, s. 31.
↑ Kucharski i Tym 2019a ↓, s. 26–27.
↑ Kucharski i Tym 2019a ↓, s. 30.

Bibliografia

Szymon Kucharski, Juliusz Tym: 24 pułk ułanów. T. 18. Warszawa: Edipresse Polska S.A., 2019, seria: Wielka Księga Kawalerii Polskiej 1918–1939. Odznaki kawalerii. ISBN 978-83-8164-151-7.
Szymon Kucharski, Juliusz Tym: 7 pułk ułanów. T. 17. Warszawa: Edipresse Polska S.A., 2019, seria: Wielka Księga Kawalerii Polskiej 1918–1939. Odznaki kawalerii. ISBN 978-83-8164-151-7.