Koszary Kantonistów

Koszary Kantonistów
Zabytek: nr rej. decyzja nr A-2/17 Wojewódzkiego Mazowieckiego Konserwatora Zabytków z 28 lipca 1973 r.
Ilustracja
Koszary Kantonistów
Państwo

 Polska

Województwo

 mazowieckie

Miejscowość

Warszawa

Adres

ul. Agrykola 1

Styl architektoniczny

klasycystyczny

Architekt

Jakub Kubicki lub Wilhelm Henryk Minter

Kondygnacje

2

Rozpoczęcie budowy

1826

Ukończenie budowy

1828

Pierwszy właściciel

Cesarstwo Rosyjskie

Położenie na mapie Warszawy
Mapa konturowa Warszawy, w centrum znajduje się punkt z opisem „Koszary Kantonistów”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Koszary Kantonistów”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Koszary Kantonistów”
Ziemia52°12′48,6″N 21°02′21,0″E/52,213500 21,039167
Multimedia w Wikimedia Commons

Koszary Kantonistów[1], także Koszary Inwalidów[2] – budynek na terenie Łazienek Królewskich w Warszawie. Siedziba Muzeum Łowiectwa i Jeździectwa.

Opis

Budynek na planie wydłużonego prostokąta został wzniesiony w latach 1826–1828[3]. Projektantem był Jakub Kubicki lub Henryk Minter[3].

Jest to podpiwniczony budynek koszarowy o dwóch kondygnacjach i strychem użytkowym. Ma prosty, klasycystyczny wygląd.

Według Encyklopedii Orgelbranda kantonista to kandydat, przeznaczony do służby wojskowej, wybierany jako rekrut z pewnego okręgu czyli kantonu[4]. Znaczenie to odnosi się do zasad poboru do armii pruskiej wprowadzonych w 1733 przez Fryderyka I i obowiązujących do 1813.

Od 1 lipca 1983 w budynku mieści się Muzeum Łowiectwa i Jeździectwa.

Przypisy

  1. ↑ Juliusz A. Chrościcki, Andrzej Rottermund: Atlas architektury Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 1977, s. 87.
  2. ↑ Izabela Zychowicz, Jadwiga Abramowicz: Muzeum Łazienki Królewskie w Warszawie. Warszawa: Muzeum Łazienki Królewskie w Warszawie, 2013, s. 181. ISBN 978-83-935584-3-8.
  3. ↑ a b Marek Kwiatkowski: Wielka księga Łazienek. Warszawa: Prószyński i S-ka, 2000, s. 144. ISBN 83-7255-684-9.
  4. ↑ Warszawa 1900, tom VIII, s. 86

Linki zewnętrzne