PROFILPELAJAR.COM

Konwencja ramsarska (ang. Ramsar Convention on Wetlands) – potoczna nazwa układu międzynarodowego dotyczącego ochrony przyrody, który został podpisany 2 lutego 1971 roku podczas konferencji w irańskim kurorcie Ramsar nad brzegiem Morza Kaspijskiego. Konwencja weszła w życie 21 grudnia 1975 roku, zgodnie z artykułem 10^[1]. Pełna jej nazwa brzmi Konwencja o obszarach wodno-błotnych mających znaczenie międzynarodowe, zwłaszcza jako środowisko życiowe ptactwa wodnego. Jest otwarta do podpisania na czas nieokreślony, dla wszystkich członków Organizacji Narodów Zjednoczonych lub którejś z jej wyspecjalizowanych agencji lub strony Statutu Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości. Depozytariuszem jest Dyrektor Generalny Organizacji Narodów Zjednoczonych dla Wychowania, Nauki i Kultury (art. 9). Sporządzona w językach angielskim, francuskim, niemieckim i rosyjskim; w razie rozbieżności tekst angielski jest rozstrzygający (art. 12)^[2]. 2 lutego, w kolejne rocznice podpisania konwencji, obchodzony jest Światowy Dzień Mokradeł.

Celem porozumienia jest ochrona i utrzymanie w niezmienionym stanie obszarów określanych jako „wodno-błotne”^[3]. Szczególnie chodzi o populacje ptaków wodnych zamieszkujących te tereny lub okresowo w nich przebywające^[4].

Jest to 40 typów obszarów bagien, błot, torfowisk lub zbiorników wodnych; naturalnych lub sztucznych stałych lub okresowych, o wodach stojących lub płynących, słodkich, słonawych lub słonych, wraz z wodami morskimi.

W czerwcu 2011 roku objęte konwencją ramsarską były 1933 obszary o łącznej powierzchni ponad 189 mln hektarów. Do tej pory podpisało ją 171 państw^[5], a początkowymi sygnatariuszami w 1971 roku było 18 państw. Polska ratyfikowała konwencję w 1978 roku^[6]. Najwięcej obszarów wykazanych w spisie konwencji ma Wielka Brytania, a największą powierzchnię tych obszarów – Kanada.

Co trzy lata odbywają się spotkania uczestniczących w konwencji państw, a siedziba organizacji mieści się w Szwajcarii w mieście Gland.

Za wdrażanie w Polsce postanowień konwencji ramsarskiej odpowiedzialny jest Generalny Dyrektor Ochrony Środowiska^[7].

W Polsce w 2018 roku było 19 obszarów przyrody chronionej (łącznie ponad 153 tys. ha) wpisanych na listę konwencji ramsarskiej^[8]^[9]:

Nazwa	Data wpisania	Powierzchnia
Rezerwat przyrody Jezioro Łuknajno	22 listopada 1977	1189 ha
Park Narodowy Ujście Warty	3 stycznia 1984	7956 ha
Rezerwat przyrody Jezioro Karaś	3 stycznia 1984	815 ha
Rezerwat przyrody Jezioro Siedmiu Wysp	3 stycznia 1984	1618 ha
Rezerwat przyrody Świdwie	3 stycznia 1984	891 ha
Biebrzański Park Narodowy	27 października 1995	59233 ha
Słowiński Park Narodowy	27 października 1995	32744 ha
Stawy Milickie w Parku Krajobrazowym Dolina Baryczy	27 października 1995	5324 ha
Narwiański Park Narodowy	29 października 2002	7350 ha
Poleski Park Narodowy	29 października 2002	9762 ha
Wigierski Park Narodowy	29 października 2002	15085 ha
Rezerwat przyrody Jezioro Drużno	29 października 2002	3068 ha
Subalpejskie torfowiska w Karkonoskim Parku Narodowym	29 października 2002	40 ha
Torfowiska Doliny Izery	10 stycznia 2018^[10]	529,4 ha
Stawy Przemkowskie	10 stycznia 2018^[10]	4605,4 ha
Ujście Wisły	10 stycznia 2018^[10]	1748,1 ha
Rezerwat przyrody Bór na Czerwonem	9 maja 2018^[9]	114,7 ha
Polodowcowe stawy Tatrzańskiego Parku Narodowego	9 maja 2018^[9]	571,1 ha
Torfowiska Tatrzańskiego Parku Narodowego	9 maja 2018^[9]	741 ha

Zobacz też

Zobacz też kategorię: Obszary Ramsar.

Przypisy

↑ Convention on Wetlands of International Importance especially as Waterfowl Habitat. Ramsar, 2 February 1971
↑ Wg art. 2 Protokołu zmieniającego postanowienia Konwencji podpisanego w Paryżu 3 grudnia 1982 r. miarodajne są wszystkie cztery języki Konwencji (Protocol to amend the Convention on Wetlands of International Importance especially as Waterfowl Habitat 1982, Dz.U. z 2003 r. nr 131, poz. 1204).
↑ W rozumieniu art. 1 Konwencji obszarami wodno-błotnymi są tereny bagien, błot i torfowisk lub zbiorniki wodne, tak naturalne jak i sztuczne, stałe i okresowe, o wodach stojących lub płynących, słodkich, słonawych lub słonych, łącznie z wodami morskimi, których głębokość podczas odpływu nie przekracza 6 metrów.
↑ Do ptactwa wodnego art. 1 Konwencji zalicza ptaki, które ekologicznie są uzależnione od istnienia obszarów wodno-błotnych.
↑ Lista stron (ang.)
↑ Ratyfikacja przez Radę Państwa – 6 stycznia 1977 r. powiadomienie Dyrektora Generalnego UNESCO - 22 listopada 1977, ogłoszenie w Dzienniku Ustaw – 29 marca 1978 r. wejście w życie – 22 marca 1978 r. (Dz.U. 1978 nr 7 poz. 24), załącznik, Oświadczenie Rządowe z 26 stycznia 1978 r. w sprawie przystąpienia do Konwencji (Dz.U. 1978 nr 7 poz. 25).
↑ Krajowy Sekretariat Konwencji Ramsarskiej, GDOŚ
↑ Rezultat wyszukiwania obszarów "Region/country: Poland". [w:] Ramsar Sites Information Service [on-line]. [dostęp 2018-11-25]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d Trzy nowe obszary Ramsar w Polsce. Generalna Dyrekcja Ochrony Środowiska, 2018-05-10. [dostęp 2018-11-25].
↑ ^a ^b ^c Nowe obszary Ramsar w Polsce - Aktualności - Regionalna Dyrekcja Ochrony Środowiska we Wrocławiu [online], wroclaw.rdos.gov.pl [dostęp 2018-01-12] (pol.).