Konrad Bajger

Data i miejsce urodzenia	5 kwietnia 1944 Łaziska Górne
Data śmierci	8/9 lutego 2001
Pozycja	obrońca
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole Polonia Łaziska Górne 1966 Polonia Bytom 12 (0) 1966–1967 Bayern Hof 1967 1. FC Köln (drugi zespół) 1967–1972 Polonia Bytom 126 (8) 1972–1976 Ruch Chorzów 109 (0) 1976–1977 Chicago Cats 1977 Chicago Sting 1 (0) 1977–1978 ROW Rybnik
↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Konrad Bajger (ur. 5 kwietnia 1944 w Łaziskach Górnych^[1], zm. 8/9 lutego 2001) – polski piłkarz grający na pozycji obrońcy.

Wychowanek LZS Łaziska Dolne. Karierę piłkarską rozpoczął w Polonii Łaziskach Górnych, skąd w 1966 roku przeszedł do Polonii Bytom. W czerwcu 1966 podczas pobytu z drużyną Polonii Bytom w Szwecji opuścił ekipę klubu i nie powrócił do Polski (wraz z nim Heinz Banaś i Norbert Pogrzeba)^[2]. Wyjechał do RFN grać najpierw w Bayernie Hof (1966–1967), potem w rezerwach 1. FC Köln (1967).

Po rocznym pobycie w RFN wrócił do Polonii Bytom, w którym występował do 1972 roku, występując w 126 meczach i strzelając 8 goli. Potem przeszedł do Ruchu Chorzów, gdzie również był kluczowym zawodnikiem i zdobył w nim jedyne swoje trofea w karierze: dwukrotne mistrzostwo Polski (1974, 1975) oraz Puchar Polski (1974). W klubie występował do 1976 roku i wystąpił w jego barwach w 108 meczach ligowych. Łącznie w ekstraklasie rozegrał 147 meczów i strzelił 8 bramek.

Następnie wyjechał do Stanów Zjednoczonych grać najpierw w Chicago Cats (ASL), potem w klubie NASL – Chicago Sting, gdzie rozegrał tylko jeden mecz ligowy. Po rocznym pobycie w Chicago wrócił w 1977 roku do Polski grać w ROW Rybnik, gdzie w 1978 roku zakończył piłkarską karierę.

Zmarł w nocy 8/9 lutego 2001^[3].

Ruch Chorzów

• Mistrz Polski: 1974, 1975
• Puchar Polski: 1974

• Statystyki NASL (ang.)
• Statystyki na Wikiliga.pl
• Statystyki na Weltfussball.de (niem.)
• Statystyki na FootballDatabase.eu (ang.)