Kodeks Stradomskiego – polski kodeks rękopiśmienny z 1. połowy XVI wieku, zawierający tłumaczenia na język polski wcześniejszych tekstów prawnych^[1].

Kodeks spisany jest na papierze w formacie folio^[1]. Składa się z 287 kart^[2]. Obecnie rękopis znajduje się w Bibliotece Jagiellońskiej (nr inwentarzowy 1174)^[1]. Kodeks Stradomskiego został odkryty i opisany przez Michała Bobrzyńskiego^[2].

Kodeks składa się z trzech odrębnych rękopisów, oprawionych wspólnie w 1550:

• część 1 – spisana w 1518 przez księdza Macieja z Lipnicy, zawierająca odpis przekładu zbioru statutów dokonanego w 1503 przez Aleksego Jazona Stradomskiego^[1]
• część 2 – pisana w 1542 przez Stradomskiego, zawierająca częściowy przekład Statutu Łaskiego^[1]
• część 3 – spinana w 1518 przez Macieja z Lipnicy, zawierająca głównie tłumaczenie ortyli magdeburskich^[1]

Język przekładów zawiera pewną liczbę cech charakterystycznych dla dialektu małopolskiego^[1].

O Aleksym Stradomskim brak innych szczegółów biograficznych^[3]. O Macieju z Lipnicy wiadomo jedynie, że był plebanem gierałtowskim, o czym informuje jego własnoręczny wpis na karcie 270v: „Ty to książki dokonały się we wtorek Oktawy Bożego Ciała, przez mię, Macieja z Lipnice, plebana na ten czas gierałtowskiego 1518”^[4].

• Kodeks Działyńskich I
• Kodeks Dzikowski
• Kodeks Świętosławowy

• Oswald Balzer: Słowo o przekładach polskich statutów średniowiecznych, zwłaszcza o Kodeksie Dzikowskim, przekład taki zawierającym. Lwów: Gubrynowicz i Schimdt, 1888.
• Teresa Michałowska: Literatura polskiego średniowiecza. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2011. ISBN 978-83-01-16675-5.
• Wiesław Wydra, Wojciech Ryszard Rzepka: Chrestomatia staropolska. Teksty do roku 1543. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1984. ISBN 83-04-01568-4.