Kościół Saint Eustache w Paryżu

Kościół św. Eustachego w Paryżu
Église Saint-Eustache
Ilustracja
Widok kościoła od południa
Państwo

 Francja

Miejscowość

Paryż

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Wezwanie

św. Eustachego

Położenie na mapie Paryża
Mapa konturowa Paryża, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Eustachego w Paryżu”
Położenie na mapie Francji
Mapa konturowa Francji, u góry znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Eustachego w Paryżu”
Położenie na mapie Île-de-France
Mapa konturowa Île-de-France, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Eustachego w Paryżu”
Ziemia48°51′48″N 2°20′42″E/48,863333 2,345000
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Kościół Saint-Eustache w Paryżu (św. Eustachego) – gotycki kościół w 1. okręgu paryskim, w tzw. dzielnicy Les Halles.

Historia

Widok kościoła od strony Les Halles

Budowa kościoła (wzniesionego na miejscu średniowiecznej kaplicy św. Agnieszki) rozpoczęła się w 1532 roku, w stylu późnego gotyku, jednak była permanentnie opóźniana trudnościami finansowymi. W drugiej połowie XVI wieku prace przy obiekcie nabrały tempa dzięki wysiłkom wpływowego proboszcza René Benoista, jednak budynek został ukończony dopiero w roku 1640[1].

Pierwotne plany zakładały, iż kościół będzie największą świątynią w Paryżu, jednak ponownie brak pieniędzy zmusił architektów do rezygnacji z niektórych szczególnie śmiałych elementów projektu (m.in. z wieży).

Mała odległość między kościołem a Luwrem sprawiła, że należał do najbardziej prestiżowych świątyń w mieście. Został w nim ochrzczony Ludwik XIV, Richelieu, pani de Pompadour oraz Molier. W kościele odprawiono również uroczystości pogrzebowe królowej Anny Austriaczki, Maksymiliana de Bethune de Sully, ministra z czasów Henryka IV czy też Mirabeau.

W czasie Wielkiej Rewolucji Francuskiej kościół został zamieniony na magazyn, a jego wnętrze poważnie uszkodzone. Powrócił do funkcji sakralnych w czasach napoleońskich.

Architektura

Prospekt organów Van den Heuvela

Mimo faktu, iż powstawał w ogromnej mierze już w epoce renesansu, kościół utrzymany jest w stylu późnego gotyku, wyłączając typowo renesansową fasadę południowo-zachodnią. Ma 105 metrów długości i ponad 33 metry wysokości. Zgodnie z tradycją zachodnioeuropejską, obiekt opiera się na systemie przypór, posiada również dwie rozety. Fasada zachodnia powstała w XVIII wieku[1].

Wnętrze

Kościół 5-nawowy, rozdzielony kolumnami jońskimi i korynckimi.

Chlubą kościoła jest obraz Rubensa Uczniowie z Emaus, powstały około 1611 roku. Ołtarz główny i ołtarze boczne utrzymane są w stylu barokowym. Późne średniowiecze reprezentują z kolei witraże oraz zespoły szesnastowiecznych rzeźb opowiadających historię św. Eustachego.

Organy

Najważniejszym elementem wyposażenia kościoła są organy zaprojektowane przez emerytowanego Organistę Tytularnego Jeana Guillou i wzniesione w 1989 roku przez prestiżową holenderską firmę Van den Heuvel.

Posiadają 101 głosów i 5 manuałów, będąc tym samym trzecim co do wielkości instrumentem we Francji (po Notre-Dame i Saint-Sulpice).

Obecnie funkcję organisty tytularnego pełnią: Thomas Ospital i Baptiste-Florian Marle-Ouvrard. Zostali oni wyłonieni podczas konkursu 24 marca 2015 roku.

I Positif C–c4
Quintaton 16
Montre 8
Salicional 8
Unda-Maris 8
Bourdon 8
Prestant 4
Flûte à Fuseau 4
Nasard 22/3
Doublette 2
Tierce 13/5
Larigot 11/3
Septième 11/7
Fourniture V 2
Cymbale II 1/3
Douçaine 16
Trompette 8
Cromorne 8
Clairon 4
Trémolo


II Grand-Orgue C–c4
Montre 32
Montre 16
Principal 8
Flûte à Cheminée 8
Violoncelle 8
Grosse Flûte I–II 8
Prestant 4
Flûte 4
Doublette 2
Grande Fourniture IV–VIII 22/3
Plein-Jeu IV–V 1
Sesquialtera II 22/3
Grand Cornet III–V
Bombarde 16
Trompette 8
Clairon 4
III Récit Expressif C–c4
Flûte à Cheminée 16
Principal 8
Cor de Nuit 8
Flûte Traversière 8
Viole de Gambe 8
Voix Céleste 8
Octave 4
Flûte Octaviante 4
Octavin 2
Carillon III 22/3 + 13/5 + 1
Plein-Jeu VI 22/3
Contrebasson 32
Bombarde 16
Trompette Harmonique 8
Basson-Hautbois 8
Voix Humaine 8
Clairon Harmonique 4
Trémolo


IV Grand-Chœur C–c4
Violonbasse 16
Bourdon 16
Diapason 8
Flûte Majeure 8
Violon 8
Principal 4
Grande Quinte 51/3
Flûte Conique 4
Grande Tierce 31/5
Quinte 22/3
Grande Septième 22/7
Fifre 2
Grande Neuvième 17/9
Plein-Jeu Harmonique II–VIII 2
Clarinette 16
Cor de Basset 8
Tuba Magna 16
Tuba Mirabilis 8
Cor Harmonique 4
V Solo C–c4
Flûte Harmonique 8
Flûte Octaviante 4
Nasard Harmonique 22/3
Octavin 2
Tierce Harmonique 13/5
Piccolo Harmonique 1
Harmoniques III 11/3 + 11/7 + 8/9
Ranquette 16
Chalumeau 8
Trompeteria II 8 + 4
Trompette en Chamade I–III 8
Trémolo


Pédale C–g1
Principale basse 32
Flûte 16
Contrebasse 16
Soubasse 16
Grande Quinte 102/3
Flûte 8
Violoncelle 8
Grande Tierce 62/5
Quinte 51/3
Flûte 4
Flûte 2
Théorbe II 44/7 + 35/9
Mixture V 4
Contre-Bombarde 32
Contre-Trombone 32
Bombarde 16
Basson 16
Trompette 8
Baryton 8
Clairon 4

Połączenia i pomoce: Positif/Grand-Orgue, Récit/Grand-Orgue, Grand-Chœur/Grand-Orgue, Solo/Grand-Orgue, Positif/Récit, Solo/Récit, Tirasses (Positif, Grand-Orgue, Récit, Grand-Chœur, Solo), Octaves Graves (Grand-Orgue, Récit, Grand-Chœur, Solo), Crescendo Générale, Tutti

Dodatkowe połączenia (kontuar w nawie): Tirasse Récit 4, Tirasse Grand-Chœur 4, Récit/Positif, Solo/Grand-Chœur, Alto Grand-Choeur/Grand-Orgue, Soprano Solo/Grand-Orgue, Sostenuto Positif, Sostenuto Récit, Sostenuto Solo

Przypisy

  1. ↑ a b Martina Padberg: Sztuka i Architektura - Paryż. Ożarów Mazowiecki: Wydawnictwo Olesiejuk Sp. z o.o., 2009, s. 206. ISBN 978-3-7588-903-1.

Linki zewnętrzne