Świątynia została wzniesiona w latach 1688–1692 w miejscu, w którym stał wcześniejszy kościół gotycki[1]. W latach 40. XVII w. został rozbudowany[1]. W roku 1804 miał miejsce pożar, po którym podwyższono wieżę, a także dobudowano do świątyni dwie kruchty: jedną przy wejściu głównym, a drugą od południa[2]. W roku 1815 podczas kolejnej rozbudowy ponownie podwyższono wieżę i nakryto ją cebulastym hełmem[2]. W latach 1875 i 1900 kościół był restaurowany[1]. Od czasów ostatniej rozbudowy świątynia nie uległa większym zmianom[2].
Decyzją wojewódzkiego konserwatora zabytków z dnia 25 lutego 1964 r. kościół został wpisany do rejestru zabytków[3].
W latach 1959 i 1972–1973 świątynia była remontowana[1].
Instrument zasilany jest powietrzem przez niemiecką dmuchawę zainstalowaną w 1924 roku. Generalny remont organów odbył się w 1971 r. i został przeprowadzony przez firmę organmistrzowską z Piły. Podczas tej renowacji organy miały być rozbudowane o 3 głosy: Piccolo 2', Obój 8' i Klarnet 4' oraz tremolo, niestety koszt renowacji instrumentu był bardzo wysoki i rozbudowy zaniechano. Ostatni remont przeporwadził w 2010 roku Andrzej Błaszak z synem[6]. Dyspozycja instrumentu:
Manuał I
Manuał II
Pedał
1. Gemshorn 8'
1. Progresiv 2-3
1. Puzone 16'
2. Doppelflöte 8'
2. Liebgedeckt 16'
2. Pryncypał 16'
3. Gamba 8'
3. Flauto Travers 4'
3. Cello 8'
4. Pryncypał 8'
4. Prinzipal 4'
4. Basflöte 8'
5. Doppelflöte 4'
5. Geigenprinzipal 8'
5. Violon 16'
6. Oktawa 4'
6. Harm. Flöte 8'
6. Subbas 16'
7. Bordun 16'
7. Salicet 8'
8. Raushquinte 2 i 2 2/3'
8. Aeolina 8'
9. Kornet 2-3 f
10. Mixtura 5 f
11. Trompet 8'
Galeria
Przypisy
↑ abcdefgJózef Pilch: Leksykon zabytków architektury Dolnego Śląska. Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 2005, s. 178. ISBN 83-213-4366-X.
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
