Kościół powstał obok kaplicy zbudowanej około 1775[4]. Pozwolenie na budowę wydał biskup płockiJózef Eustachy Szembek[5]. Kamień węgielny pod budowę kościoła położono w 1839, natomiast samą budowę świątyni rozpoczęto w maju 1841, a zakończono w 1844. Została ona poświęcona przez ks. Kuderkiewicza[6][7]. W latach 60. XIX wieku kościół powiększono, dobudowując apsydę[8]. W 1889 postawiono dwie wieże[4][6][7]. W 1902 zbudowano wolnostojącą dzwonnicę[8].
W 1951 przeprowadzono remont wież[8]. Pierwszy gruntowny remont kościół przeszedł w latach 70. XX w[7]. Kolejny remont zewnętrznych elementów elewacji odbył się w latach 1992–1993[6]. We wrześniu 2012 miało miejsce włamanie do kościoła, w wyniku którego skradzione zostało wyposażenie liturgiczne[9]. Od 2015 trwa gruntowny remont świątyni[10].
Architektura
Kościół murowany, wybudowany z użyciem kamienia polnego i cegieł, otynkowany[7]. Fasada dwukondygnacjowa, pośrodku wejście, nad nim wnęka z figurą, po obu stronach wieże murowane z cegły zwieńczone metalowymi krzyżami. Wymiary świątyni z uwzględnieniem wież i zakrystii: 37,20 m długości, 20,50 m szerokości, wysokość do gzymsu 9 m[6]. Wieże mają po 15 m wysokości[7].
Kompleks świątyni otoczony jest parkanem z kamienia polnego. W jego obrębie znajdują się: kościół, dzwonnica, krzyże misyjne, figura św. Rocha oraz grota z wizerunkiem Matki Boskiej z Lourdes i św. Bernardety[11].
W nawie głównej znajdują się dwa drewniane ołtarze boczne – w prawym obraz Matki Boskiej ze św. Dominikiem, zasłaniany przedstawieniem Serca Jezusowego, w lewym obraz św. Rocha, zasłaniany przedstawieniem św. Józefa[6].
Wyposażenie
Neobarokowe ambona i chrzcielnica pochodzą z II połowy XIX wieku. Na ścianach po obu stronach nawy głównej znajdują się XIX-wieczne rzeźbione w drewnie stacje drogi krzyżowej[6].
Chór
Chór murowany, lekko wybrzuszony w stronę prezbiterium. Balustrada pełna, wykonana z drewna. Na chórze organy z malowaną datą AD 1937. Wejście na chór murowanymi schodami we wnętrzu wschodniej wieży[6].
W 1902[16] zbudowano dzwonnicę z kamienia polnego i cegły na planie kwadratu o wymiarach 5,35 m na 5,45 m. Oryginalnie była dwukondygnacyjna, trzecią kondygnację dodano około 1980. Dzwonnica stanowi główne wejście na teren przykościelny. Od zachodniej strony znajduje się w niej dwuskrzydłowa żelazna brama, po bokach dwie mniejsze jednoskrzydłowe żelazne furtki[17]. W czasie ostatniego remontu bocznym furtom przywrócono oryginalny wygląd[18].
↑ abMariaM.Kałamajska-SaeedMariaM. (red.), Katalog zabytków sztuki w Polsce, t. 9, z. 3: Kolno, Grajewo i okolice, Warszawa 1988, s. 20–21, ISBN 83-221-0200-3.
↑MarcinM.TomczakMarcinM., Powstanie parafii w Lipnikach, „Zeszyty Naukowe Ostrołęckiego Towarzystwa Naukowego”, 25, 2011, s. 175–193.
↑ abZdzisławZ.FrydrychZdzisławZ., Dróżkami historii, legend i poezji, Łyse: Kurpiowskie Towarzystwo Społeczno-Kulturalne, 2018, s. 15–20, ISBN 978-83-946450-7-6, OCLC1150673681 [dostęp 2022-08-22].
.jpg)
.jpg)
