Kościół znajduje się w VIII dzielnicy Rzymu – Tuscolano (Q VIII) przy Via Terni 92[1].
Patroni
Patronami świątyni są święci papież Fabian i Wenancjusz z Camerino – męczennicy, którzy ponieśli śmierć za wiarę chrześcijańską w połowie III wieku.
Początkowo kościół miał być dedykowany tylko św. Fabianowi. Przed rozpoczęciem budowy zdecydowano jednak, że nowa świątynia będzie pełniła rolę kościoła regionalnego dla osób pochodzących z Camerino, w miejsce zburzonego w 1928 roku kościoła Santi Venanzio e Ansovino[2]. W związku z tym do wezwania świątyni dodano św. Wenancjusza, będącego patronem Camerino[3].
Historia
Parafia świętych Fabiana i Wenancjusza została ustanowiona w 1933 roku[1]. Autorem projektu kościoła parafialnego był Clemente Busciri Vici. Budowa kościoła trwała 2 lata[2] i został otwarty dla kultu w 1936 roku, konsekrowano go jednak dopiero 5 listopada 1959 roku[1][3].
Fasada jest wyższa niż część kościoła za nią położona. W górnej części fasady umieszczona trzy otwory zakończone od góry łukami. Środkowy otwór leży wyżej od bocznych, umieszczono w nim metalowy krzyż[3].
Dzwonnica została zbudowana na planie kwadratu i przykryta płaskim dachem[3].
Nawę główną od naw bocznych oddzielają wąskie kolumny. Na końcach naw bocznych umieszczono ołtarze z obrazami uratowanymi z kościoła Santi Venanzio e Ansovino. Ściany wokół nich ozdobiono mozaikami[3]. W prawym ołtarzu bocznym znajduje się wizerunek Madonna della Misericordia otaczany już szczególną czcią w starym kościele[2].
Po bokach apsydy znajdują się łukowate okna. Prezbiterium zdobią mozaiki. Centralna przedstawia Chrystusa w chwale z patronami kościoła św. Fabianem i św. Wenancjuszem. Natomiast na panelach bocznych umieszczono wizerunki świętych[3].
Wnętrze kościoła
W prawej nawie bocznej znajduje się wejście do zewnętrznej kaplicy św. Wenancjusza, w której umieszczono barokowy ołtarz pochodzący z kościoła Santi Venanzio e Ansovino[3].
Kardynałowie prezbiterzy
Kościół świętych Fabiana i Wenancjusza w Rzymie jest jednym z kościołów tytularnych nadawanych kardynałom-prezbiterom (Titulus Sanctorum Fabiani et Venantii ad locum vulgo “Villa Fiorelli”[a])[4]. Tytuł ten ustanowił papież Paweł VI 5 marca 1973 roku[4].
_01.JPG)
