Kino autorskie – kino charakterystyczne dla poszczególnych twórców, będące wyrazem ich indywidualnego stylu i wizji artystycznej. Reżyser staje się jednocześnie scenarzystą, często eksponuje rolę obrazu filmowego zamiast fabuły. Tematyka porusza problemy egzystencjalne, skupia się na krytycznej wizji świata. Pojęcie bywa niekiedy zamiennie stosowane z terminem kino artystyczne i przeciwstawiane filmowym produkcjom rozrywkowym, stało się z czasem wartościujące i nieprecyzyjne.
Choć zjawisko kina autorskiego istniało już wcześniej, jego rozkwit nastąpił w latach 60. XX wieku i trwał do połowy lat 70. Teorię kina autorskiego ukształtowała grupa nowofalowych francuskich reżyserów i krytyków, skupionych wokół pisma "Cahiers du cinéma": André Bazin, François Truffaut, Jean-Luc Godard, Jacques Rivette. Kino autorskie miało stanowić przeciwwagę dla schematyzmu kina gatunkowego. Niekiedy pojęcie kina autorskiego stosuje się w zawężonym znaczeniu, jedynie w odniesieniu do grupy twórców z lat 60. i 70 XX wieku.
Do reżyserów, których uznaje się za prekursorów kina autorskiego należą Luis Buñuel, Akira Kurosawa, Ingmar Bergman. Do twórców tego nurtu poza francuską Nową Falą zalicza się także reżyserów polskiej i czeskiej szkoły filmowej, angielskiego ruchu młodych gniewnych.
Zjawisko kina autorskiego rozwinęło się głównie w Europie. Hollywoodzkie kino wyrosło w tradycji, w której reżyser był bardziej wykonawcą, a w mniejszym stopniu autorem filmu. Mimo to i w Stanach Zjednoczonych można odnaleźć reżyserów - autorów filmów. Do amerykańskich twórców tego typu filmów można zaliczyć takie postaci jak Robert Altman, Arthur Penn, Sam Peckinpah oraz Woody Allen czy Stanley Kubrick.
Lokasi Pengunjung: 18.117.73.131