PROFILPELAJAR.COM

Kazimierz Zenon Skierski
*Zenon*
Data i miejsce urodzenia	18 stycznia 1908 ; Piotrków Kujawski
Data i miejsce śmierci	20 maja 1961 ; Włocławek
Narodowość	polska
Język	polski
Alma Mater	Uniwersytet Warszawski
Dziedzina sztuki	literatura
	Multimedia w Wikimedia Commons

Kazimierz Zenon Skierski ps. Zenon (ur. 18 stycznia 1908 w Piotrkowie Kujawskim, zm. 20 maja 1961 we Włocławku) – polski filolog polski, pisarz.

Ukończył studia na Wydziale Humanistycznym (polonistykę) na Uniwersytecie Warszawskim, studiował także na Wydziale Historii (historię sztuki).

W 1931 debiutował jako publicysta na łamach tygodnika „Wiadomości Literackie”. W latach 1930–1933 pracował jako nauczyciel w szkołach średnich we Włocławku i Kartuzach. Od 1934 mieszkał w Warszawie. Od 1937 był redaktorem Polskiego Radia. Brał udział w kampanii wrześniowej (1939). W czasie okupacji działał w podziemiu kulturalnym, był redaktorem konspiracyjnego wydawnictwa „Oficyna Polska”. Był pracownikiem referatu odczytowego Sekcji Polskiego Radia Delegatury Rządu na Kraj^[1]. Brał także udział w powstaniu warszawskim (1944). Wyszedł z Warszawy z ludnością cywilną. Po wojnie mieszkał przez pewien w Krakowie, następnie w Warszawie. Pochowany na Powązkach (kwatera 76-1-4)^[2].

Twórczość

Sztuka umierania (opowiadania, 1946)
Nieurodzaj (powieść, 1947)
Głodne żywioły (powieść, 1948)
U przystani (powieść, 1948)
Jemioła dojrzewa (powieść, 1954)
Barwa świata (powieść, 1954)
Księga rodzaju [cykl powieściowy: tom I Poranek (1955), tom II Drzewo wiadomości (1957), tom III Napój miłosny (1960)]
Świadkowie ziemi (opowiadania, 1955)
Gdy słońce zgaśnie (powieść, 1959)
Powstaną synowie ognia (powieść, 1961)

Przypisy

↑ Waldemar Grabowski, Polska Tajna Administracja Cywilna 1940–1945, Warszawa 2003, s. 230.
↑ Cmentarz Stare Powązki: ZENON SKIERSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-04-14] .