Podczas okupacji zajmował się szklarstwem i handlem. Jednocześnie angażował się w działalność niepodległościową – był członkiem Polskiej Ludowej Akcji Niepodległościowej (PLAN). Posługiwał się pseudonimem Lipiński. Po wojnie został on przez niego przyjęty jako oficjalne nazwisko. W czerwcu 1942 aresztowany przez Gestapo w Krynicy pod zarzutem udziału w spisku, który zakończył się zabójstwem Reinharda Heydricha w Pradze. Uwolniony po 3 miesiącach, ukrywał się we Lwowie i na Kielecczyźnie, gdzie wstąpił do oddziału partyzanckiego Armii Krajowej.
Od 1948 do 1952 sprawował funkcję sędziego śledczego, grodzkiego oraz kierownika i sędziego Sądu Wojewódzkiego w Łodzi. Następnie, od 1952 do 1955 był sędzią wizytatorem w Ministerstwie Sprawiedliwości. Od 1955 był sędzią Izby Cywilnej Sądu Najwyższego. Był autorem wielu publikacji o tematyce prawniczej (m.in. dwa Kodeksy postępowania cywilnego – wydania w 1957 i 1961; O aktach stanu cywilnego. Rejestracja urodzeń, małżeństw i zgonów, zmiana imion i nazwisk, Wydawnictwo Prawnicze, Warszawa 1956). Był także członkiem redakcji tygodnika Prawo i Życie.
