Kazimierz Krzywda-Bogucki

Ten artykuł dotyczy Kazimierza Boguckiego (ur. 1896). Zobacz też: inne postaci noszące o tym imieniu i nazwisku.
Kazimierz Krzywda-Bogucki
porucznik porucznik
Data i miejsce urodzenia

4 kwietnia 1896
Lwów

Data śmierci

-

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-ukraińska
obrona Lwowa

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości
Oficerowie na pozycjach w Snopkowie 28 grudnia 1918. Od lewej: kpt. Bernard Mond, rtm. Michał Cieński, gen. Józef Leśniewski, marszałek Józef Piłsudski, ppor. Kazimierz Bogucki, gen. Tadeusz Rozwadowski, por. Stanisław Drobniewicz, ppłk Czesław Mączyński, ppłk Michał Tokarzewski

Kazimierz Bogucki herbu Krzywda (ur. 4 kwietnia 1896 we Lwowie) – porucznik Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

Urodził się 4 kwietnia 1896 we Lwowie, w rodzinie Jana[1][2]. Studiował na Politechnice Lwowskiej[2].

Podczas I wojny światowej działał w Polskiej Organizacji Wojskowej[3]. U kresu wojny od początku listopada 1918 w stopniu podporucznika brał udział w obronie Lwowa podczas wojny polsko-ukraińskiej[2]. W pierwszych dniach listopada służył i walczył na Wulce i w szkole kadeckiej[4]. Następnie, w dniach 5-10 listopada jako dowódca I plutonu (rozlokowanego na wzgórzach wzdłuż ulicy Kadeckiej) w składzie oddziału por. Bernarda Monda, uczestniczył w walkach o Cytadelę[5][6]. Pod koniec grudnia 1918 był na pozycjach w Snopkowie[7]. Poległ w 1920[8], w obronie Lwowa[9] lub w walkach z bolszewikami na Litwie[10].

Został pochowany na Cmentarzu Obrońców Lwowa[11] (kwatera II, miejsce 47[8] lub 48)[12] (według innej wersji w katakumbach I, miejsce 7[2]).

Uchwałą Rady Miasta Lwowa z listopada 1938 jednej z ulic we Lwowie nadano imię Kazimierza Krzywda-Boguckiego[13].

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ a b Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-11-09]..
  2. ↑ a b c d Piotr W. Kochański: Kazimierz Krzywda-Bogucki. ogrodywspomnien.pl. [dostęp 2019-12-10]. za: Stanisław Nicieja: Cmentarz Obrońców Lwowa. Wrocław / Warszawa / Kraków: Ossolineum, 1990, s. 309.
  3. ↑ Witold Hupert: Walka o Lwów (od 1 listopada 1918 do 1 maja 1919 roku). Warszawa: 1933, s. 18.
  4. ↑ Józef Kochański: Pierwsze walki na Wulce. W: Jarosław Waniorek (red.): Obrona Lwowa. 1-22 listopada 1918. Tom 2. Źródła do dziejów walk o Lwów i województwa południowo-wschodnie 1918-1920. Relacje uczestników. Warszawa: 1993, s. 215, 216. ISBN 83-85218-56-4.
  5. ↑ Jan Gella: Ruski miesiąc 1/XI-22/XI 1918. Ilustrowany opis walk listopadowych we Lwowie z 2 mapami. Lwów: ok. 1919, s. 179.
  6. ↑ Bernard Mond: Walki o Cytadelę. W: Jarosław Waniorek (red.): Obrona Lwowa. 1-22 listopada 1918. Tom 2. Źródła do dziejów walk o Lwów i województwa południowo-wschodnie 1918-1920. Relacje uczestników. Warszawa: 1993, s. 253, 257. ISBN 83-85218-56-4.
  7. ↑ Semper fidelis. Obrona Lwowa w obrazach współczesnych. Lwów / Warszawa: Straż Mogił Polskich Bohaterów / Oficyna Wydawnicza Volumen, 1930 / 1990, s. 174.
  8. ↑ a b Białoskórska 1926 ↓, s. 177.
  9. ↑ Księga Jazdy Polskiej 1938 ↓, s. 351.
  10. ↑ Kolekcja ↓, s. 2.
  11. ↑ Spis poległych 1936 ↓, s. 288.
  12. ↑ W szesnastą rocznicę. Lwów: Towarzystwo Straży Mogił Polskich Bohaterów we Lwowie, 1934, s. 36.
  13. ↑ Symboliczne nadanie nazw związanych z Obroną Lwowa szeregowi ulic we Lwowie. „Gazeta Lwowska”. Nr 265, s. 2, 22 listopada 1938. 
  14. ↑ Kolekcja ↓, s. 1.
  15. ↑ Księga Jazdy Polskiej 1938 ↓, s. 407.
  16. ↑ Kulczycki 1928 ↓, s. 31.
  17. ↑ Spis poległych 1936 ↓, s. 266.
  18. ↑ M.P. z 1933 r. nr 255, poz. 273.

Bibliografia