Kazimierz Jankowski (ur. 22 lutego 1893 we Lwowie[a], zm. 25 czerwca 1920 pod Pergą) – kapitan piechoty Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys
Urodził się 22 lutego 1893 we Lwowie, w rodzinie Józefa i Marii[1] z Kościerskich. Ukończył gimnazjum we Lwowie. Podczas nauki należał do drużyn skautowych, a od 1912 był członkiem Związku Strzeleckiego[2].
W sierpniu 1914 wstąpił do Legionów Polskich, w których początkowo otrzymał przydział do 2. kompanii I batalionu 1 pułku piechoty. Podczas bitwy pod Laskami (październik 1914) otrzymał ranę w piersi i leczony był w wiedeńskim szpitalu. Po wyleczeniu, już jako sierżant, służył w 4. kompanii II batalionu 1 pułku piechoty (wchodzącego w skład I Brygady Legionów). Uczestnik bitwy pod Konarami (maj 1915), w trakcie której został ranny pod Klimontowem. Ponownie skierowany na leczenie - do Szpitala Fortecznego nr 9 w Krakowie. Pod koniec lipca 1915 roku został przeniesiony do 6. kompanii nowo utworzonego 6 pułku piechoty. 11 listopada 1915 został mianowany chorążym w piechocie[3]. Wyróżnił się podczas walk o Polską Górę (5 lipca 1916) w trakcie bitwy pod Kostiuchnówką, kiedy to po śmierci dowódcy kompanii objął nad nią komendę i powiódł do ataku, wyprowadzając ją tym samym z ciężkiego położenia. Za ten czyn pośmiertnie odznaczony został Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari[4][5]. 1 lipca 1916 został mianowany podporucznikiem w piechocie[3]. 28 września 1917, po kryzysie przysięgowym, został zwolniony z Legionów[1]. 15 listopada 1917 został wcielony do c. i k. Armii i przydzielony do c. i k. Pułku Piechoty Nr 19[6]. 3 marca 1918 uciekł na Ukrainę i wstąpił do Polskiej Organizacji Wojskowej[6]. 10 listopada 1918 na czele żytomierskiego batalionu POW przybył do Włodzimierza[6].
17 grudnia 1918 został przyjęty do Wojska Polskiego z zatwierdzeniem stopnia porucznika nadanego przez generała Edwarda Śmigłego-Rydza[7]. 4 grudnia 1919 został mianowany z dniem 1 grudnia 1919 kapitanem, warunkowo do czasu zakończenia prac przez Komisję Weryfikacyjną. Był wówczas oficerem 1 pułku piechoty Legionów[8]. Wziął udział w wojnie polsko-bolszewickiej na stanowisku dowódcy 6. kompanii 6 pułku piechoty Legionów[5]. Poległ 25 czerwca 1920 nad rzeką Płotnica prowadząc III batalion do ataku na redutę pod miejscowością Perga[9][10] i tam też został pochowany. Nie zdążył założyć rodziny[11].
Pośmiertnie został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu majora, w piechocie[5].
Ordery i odznaczenia
Uwagi
- ↑ W kartotece personalno-odznaczeniowej zamieszczonej na stronach Wojskowego Biura Historycznego (w karcie dotyczącej odznaczenia Krzyżem Niepodległości) zawarto błędną informację, iż Kazimierz Jankowski urodził się w 1896 roku. Podano tam również, że używał pseudonimu „Jasiński”.
Przypisy
- ↑ a b Kolekcja ↓, s. 1.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 3.
- ↑ a b Lista starszeństwa 1917 ↓, s. 18.
- ↑ Polak (red.) 1993 ↓, s. 78-79.
- ↑ a b c Kazimierz Jankowski „Janko”. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2023-11-05].
- ↑ a b c Kolekcja ↓, s. 1, 3.
- ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 13 z 23 grudnia 1918 roku, poz. 373.
- ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 99 z 29 grudnia 1919 roku, poz. 4284.
- ↑ Lista strat Wojska Polskiego. Polegli i zmarli w wojnach 1918–1920 1934 ↓, s. 294.
- ↑ Ciastoń i in. 1939 ↓, s. 64, 75, 78 (foto), 83.
- ↑ a b Polak (red.) 1993 ↓, s. 79.
- ↑ Dziennik Personalny MSWojsk. ↓, Nr 3 z 11 I 1923, s. 30.
- ↑ Skarbek 1929 ↓, s. 39.
- ↑ M.P. z 1932 r. nr 259, poz. 296.
- ↑ Ciastoń i in. 1939 ↓, s. 213.
- ↑ Ciastoń i in. 1939 ↓, s. 349.
- ↑ Ciastoń i in. 1939 ↓, s. 198.
- ↑ Ciastoń i in. 1939 ↓, s. 199.
Bibliografia
.jpg)
