Karolina Noińska, ps. Karolina fender Noińska (ur. 1981 w Warszawie) – polska reżyserka, projektantka scenografii (wideo-art), autorka krótkich form filmowych, wystaw multimedialnych, instalacji video, animacji i kolaży wideo.

Studiowała w L’Académie Internationale du Cinéma w Paryżu oraz w The School of Drama, Film and Music Trinity College University of Dublin^[1].

Od roku 2007 współpracuje z polskimi i zagranicznymi teatrami. Współtworzyła spektakle m.in. w Odéon–Théâtre de l’Europe w Paryżu^[1], w The Olympia Theatre w Dublinie^[1], The Samuel Beckett Theatre w Dublinie^[1], Gran Teatre del Liceu w Barcelonie^[1], w Teatrze Polonia^[2][3][4], Och-Teatrze^[5], Teatrze Nowym w Warszawie^[6], Teatrze Syrena^[7], Teatrze Powszechnym im. Jana Kochanowskiego w Radomiu, Teatrze WARSawy^[8], Teatrze Wielkim im. Stanisława Moniuszki w Poznaniu^[9][10][11], Teatrze Druga Strefa, Teatrze Wielkim – Operze Narodowej w Warszawie, Teatrze Polskim im. Arnolda Szyfmana w Warszawie^[12], Teatrem Kamienica^[13].

Prace Noińskiej powstają także we współpracy z instytucjami kultury i nauki. Z jej sztuki korzystały m.in. Muzeum Getta Warszawskiego^[14], Muzeum Marii Skłodowskiej-Curie w Warszawie^[15], Dom Spotkań z Historią^[16].

Jej aranżacje multimedialne są częścią recitali i spektakli muzycznych, m.in.: Leny Piękniewskiej^[17][18], Krzysztofa Książka^[19].

Film krótkometrażowy Doves of peace for Ukraine [Gołębie pokoju dla Ukrainy] w reżyserii Noińskiej^[20] znalazł się w finale ORION International Film Festival w kategoriach: Best Human Rights Film oraz Best Experimental Film^[21].

Noińska jest autorką kilku indywidualnych wystaw multimedialnych^[22][23][24]. Jest także założycielką kolektywu artystycznego JAJKOFILM.

Współpracuje z licznymi instytucjami społecznymi. Jako artystka wspierała Fundację Joanny Radziwiłł Opiekuńcze Skrzydła^[25][26], Polski Związek Niewidomych^[27], Fundację Dajemy Dzieciom Siłę (dawniej pod nazwą Fundacja Dzieci Niczyje)^[28], Fundację Jolanty Kwaśniewskiej „Porozumienie bez barier”^[29][30], Fundację Viva! Akcja Dla Zwierząt^[31], Fundację Przemek Dzieciom^[32], Centrum Praw Kobiet^[33], Fundację Pomocy Ofiarom Przestępstw^[34][35].

• Otello, reż. David Pountney, Teatr Wielki im. Stanisława Moniuszki w Poznaniu, 2023 (visual art)^{[36][37][38][39]};
• Pamięć i przyszłość, Teatr Wielki – Opera Narodowa, 2023 (visual art)^[40];
• Mosty Władysława Bartoszewskiego, animacja, Dom Spotkań z Historią, 2023 (wideo-art)^[41][42];
• Radium Queen. Pierwsza amerykańska podróż Madame Curie do Ameryki, 1921, wystawa czasowa w Muzeum Marii Skłodowskiej-Curie w Warszawie, 2022 (wideo-art)^[43];
• Doves of peace for Ukraine, film krótkometrażowy (reżyseria) – finał ORION International Film Festival w dwu kategoriach: Best Human Rights Film oraz Best Experimental Film;
• Miasto za murem, Muzeum Getta Warszawskiego, 2021-2022 (wideo-art)^[44][45];
• Geometria Propagandy, reż. S. Biraga, Teatr 2. Strefa, 2021 (wideo-art)^[46];
• Don Juan, reż. Robert Bondara, Teatr Wielki im. Stanisława Moniuszki w Poznaniu, 2020 (visual art)^[47];
• BER. A Ballet Triple Bill, choreografia Robert Bondara, Alexander Ekman, Martynas Rimeikis, 2020 (wideo intro)^[48];
• Śmierć i dziewczyna. Stare Miasto’44 In Memoriam, spektakl TV, 2019, reż. Bartosz Bandura (visual art)^[49];
• Opiekuńcze Skrzydła, film krótkometrażowy, reż. Karolina fender Noińska, 2019^[50];
• Ucieczka z kina polskość, spektakl trupy Pożar w Burdelu, 2019 (visual art)^[51];
• Mój pierwszy raz, reż. Krystyna Janda, Teatr Polonia, 2018 (visual art)^[52]
• Dwa milionów kroków, reż. Przemysław Jaszczak, Och-Teatr, 2018 (visual art)^[53];
• Niewarszawa, reż. M. Walczak, Teatr WARSawy, 2018 (scenografia)^[54];
• Legenda Bałtyku, reż. Robert Bondara, Teatr Wielki im. Stanisława Moniuszki w Poznaniu, 2017 (visual art)^[55][56][57] – nagroda w kategorii „Najlepszy spektakl” w XII edycji konkursu Teatralne Nagrody Muzyczne im. Jana Kiepury^[58];
• Pardon, autorska wystawa fotograficzna, Warszawa 2017^[59];
• Jabłko, reż. Tomasz Dutkiewicz, Teatr Powszechny im. Jana Kochanowskiego w Radomiu, 2016 (visual art)^[60];
• tête à tête, autorska wystawa fotograficzna, Warszawa 2016^[61][62];
• Obłomow, reż. Agnieszka Lipiec-Wróblewska, Teatr Syrena, 2013 (visual art)^[63];
• Janusz Korczak – dzieci współcześnie niczyje, pomysłodawczyni i realizatorka ogólnopolskiej kampanii społeczno-artystycznej: Karolina fender Noińska, 2012^[64];
• Wielki Talerz, autorska wystawa fotograficzna, Warszawa 2012^[65][66];
• Światłem po oczach, flash-mob i visual art, Warszawa 2011^[67];
• Trzy świnki i wilk, reż. Jerzy Bielunas, Teatr Kamienica, 2010 (multimedia);
• Pani z Birmy, reż. Anna Smolar, Teatr Polonia, 2009 (visual art)^[68];
• Pętla, reż. S. Biraga, Teatr 2. Strefa, 2007 (asystent reżysera)^[69].

• Paweł Bem, Sztuka niemożliwa. Przegląd dorobku twórczego Karoliny fender Noińskiej z lat 2007–2023^[1].