Karol Bronisław Mika (ur. 30 lipca 1896 w Krynicy) – porucznik piechoty Wojska Polskiego, doktor[1].
Życiorys
Urodził się 30 lipca 1896 w Krynicy[2]. W 1914 razem z Stefanem Dulem, Adamem Dzianottem i Bronisławem Pierackim złożył maturę w c. k. Gimnazjum I Wyższym w Nowym Sączu[2]. W tym samym roku został wcielony do c. i k. Armii. Służył jako kapral w c. i k. Pułku Piechoty Nr 20[3]. Później został przeniesiony do c. i k. Pułku Piechoty Nr 11 i mianowany na stopień podporucznika ze starszeństwem z 1 listopada 1917 w korpusie oficerów rezerwy piechoty[4].
W Wojsku Polskim służył w 19 Pułku Piechoty. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 2029. lokatą w korpusie oficerów piechoty[5]. Później został przeniesiony do rezerwy i przydzielony w rezerwie do 1 Pułku Strzelców Podhalańskich w Nowym Sączu[6][7]. W 1934, jako oficer pospolitego ruszenia pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Nowy Sącz. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr V. Był wówczas „przewidziany do użycia w czasie wojny”[1].
Ordery i odznaczenia
W czasie służby w c. i k. Armii otrzymał:
Przypisy
- ↑ a b Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 259, 929.
- ↑ a b Sprawozdanie 1914 ↓, s. 92.
- ↑ Sprawozdanie 1916 ↓, s. 11.
- ↑ Ranglisten 1918 ↓, s. 362, 478.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 106.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 377, 533.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 327, 471.
- ↑ Ranglisten 1918 ↓, s. 478.
Bibliografia
.png){kind=small}
