Poza królestwem Nawarry w Pirenejach, posiadał rozległe ziemie w Normandii odziedziczone po ojcu, Filipie d'Évreux, oraz kompensacje, które otrzymała jego matka, Joanna II, za zrzeczenie się praw do tronu Francji oraz jej dziedzicznych lenn w Brie i Szampanii. Przez długie lata miał nadzieję na odzyskanie tych praw (jako wnuk króla Ludwika X), które stracił na mocy ugody z 1328.
Był zamieszany w zabójstwo (8 stycznia1354) konetabla francuskiego i faworyta króla Jana II - Karola d'Espagne (hiszpańskiego). W związku z tym, król Jan zaatakował Évreux i Nawarrę. Karol II zawarł wtedy sojusz (Traktatu z Mantes) z księciem Edwardem - najstarszym synem króla Anglii - Edwarda III i powiększył swoje ziemie. W pewnych okresach wojny stuletniej był sojusznikiem Anglików oraz brał udział w stłumieniu rozruchów chłopskich we Francji znanych pod nazwą żakieria.
W 1361, po przedwczesnej śmierci swego kuzyna, księcia Filipa I z Burgundii, Karol zgłosił roszczenia do tytułu księcia Burgundii, argumentując to zasadami semisalicznymi, jako że był wnukiem Małgorzaty burgundzkiej - najstarszej córki księcia Roberta II z Burgundii (zmarłego w 1306). Mimo to, księstwo zostało przejęte przez króla Jana II, syna Joanny Burgundzkiej, drugiej córki Roberta, który legitymował się jako potomek najsilniej związany z tymi terenami.
Wysokie wydatki Karola wynikające z zaangażowanie Nawarry w konflikty zbrojne odbiły się dotkliwie na poddanych, co przyczyniło się do otoczenia władcy złą sławą i nadania mu przydomku Zły[1].
Zginął w tragicznych okolicznościach. W celach leczniczych, król został owinięty nasączonymi wódką prześcieradłami, które dodatkowo zostały zszyte. Służący podpalił świecą prześcieradła, co spowodowało śmierć w płomieniach Karola Złego[2].
Potomstwo
Z żoną Joanną Francuską, Karol doczekał się siedmiorga dzieci:
Marii z Nawarry (1360–po 1420), od 1393 żony Alfonsa Aragońskiego,
Blanki z Nawarry (1372–1385, w Olite), uczennicy w klasztorze Santa Clara à Estella.
Z Cataliną de Lizaso, Karol miał nieślubnego syna:
Leonela, bastarda z Nawarry (1378–1413), rycerza, vicehrabiego Muruzabal de Andion,
Z Cataliną de Esparza, Karol miał nieślubną córkę:
Joannę, bastarda z Nawarry (?-1413), od 1378 żonę Jana de Béarn.
Przypisy
↑Wielka Historia Świata - Późne średniowiecze. Praca zbiorowa pod redakcją naukową Macieja Salamona. T. 5. Kraków: Oficyna Wydawnicza FOGRA, 2005, s. 247. ISBN 83-85719-89-X.
↑Fernand Braudel: Kultura materialna, gospodarka i kapitalizm XV-XVIII wiek. t. 1. Struktury codzienności: możliwe i niemożliwe. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1992, s. 204. ISBN 83-06-01965-2.
.svg)
.svg)
