Kaplica zamkowa św. Anny w Bielsku-Białej – budowla sakralna przylegająca od strony południowej do zamku Sułkowskich w Bielsku-Białej.
Historia
Została dobudowana do głównej bryły zamku w latach 1853-1855 w miejscu wcześniejszej kaplicy, zniszczonej przez pożar w 1836[1]. Prawdopodobny projekt kaplicy jest dziełem bielskiego architekta Juliusza Appelta[2].
Budowę rozpoczął książę Ludwik Sułkowski dla upamiętnienia swojej żony Anny baronowej von Dietrich, zmarłej w 1853 r. Kaplica stała się w następnych latach miejscem pochówków właścicieli zamku, należącego do książąt Sułkowskich.
W krypcie kaplicy spoczywają doczesne szczątki:
- serca księcia Aleksandra II, III ordynata na Bielsku (Bielitz)
- księcia Ludwika Jana Nepomucena, VI ordynata na Bielsku
- księcia Alfreda, syna Ludwika
- księcia Aleksandra Edwarda, VIII ordynata na Bielsku
- księżnej Marii Teresy z domu von Moser-Ebreichsdorf, żony księcia Aleksandra Edwarda
Po zajęciu Bielska przez Rosjan, od 1945 do 1946 zamek wykorzystywany był przez Armię Czerwoną. Kilkakrotnie otwarto kryptę i zbezczeszczono zwłoki pochowanych w niej ludzi. Po wycofaniu Rosjan, zamek przeszedł w posiadanie Muzeum Historycznego w Bielsku-Białej a kaplica została zamieniona na warsztat i pracownię lokalnej szkoły artystycznej działającej w tym miejscu.
Po tym okresie od 1962 służyła jaka kaplica parafii Kościoła Polskokatolickiego.
Przypisy
- ↑ Przebudowana po pożarze 1753 i 1787 przez hr. Sułkowskich (skrzydło pn. nadbudowane), naprawiany po pożarach 1808 i 1836. Nowa kaplica zamkowa wybudowana 1853-55, zapewne proj./ Appelta w: Sławomir Brzezicki, Christine Nielsen. Śląsk: zabytki sztuki w Polsce s. 113
- ↑ Ewa Chojecka. Architektura i urbanistyka Bielska-Białej do 1939 roku
