Kamienica przy ul. Adama Mickiewicza 4 w Sanoku

Kamienica przy ul. Adama Mickiewicza 4 w Sanoku
Ilustracja
Państwo

 Polska

Miejscowość

Sanok

Adres

ul. Adama Mickiewicza 4
(Śródmieście)

Typ budynku

kamienica

Położenie na mapie Sanoka
Mapa konturowa Sanoka, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kamienica przy ul. Adama Mickiewicza 4 w Sanoku”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Kamienica przy ul. Adama Mickiewicza 4 w Sanoku”
Położenie na mapie województwa podkarpackiego
Mapa konturowa województwa podkarpackiego, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Kamienica przy ul. Adama Mickiewicza 4 w Sanoku”
Położenie na mapie powiatu sanockiego
Mapa konturowa powiatu sanockiego, u góry znajduje się punkt z opisem „Kamienica przy ul. Adama Mickiewicza 4 w Sanoku”
Ziemia49°33′36,757″N 22°12′09,097″E/49,560210 22,202527
Multimedia w Wikimedia Commons

Kamienica przy ul. Adama Mickiewicza 4 w Sanoku – budynek położony w Sanoku.

Historia

Kamienica jest położona w początkowym biegu ulicy Adama Mickiewicza po stronie wschodniej. Jest to budynek parterowy[1].

Pierwotnie budynek figurował pod numerem konskrypcyjnym 845[2]. Jego właścicielem był lekarz dr Salomon Ramer[2][3][1]. Do współczesności na drzwiach wejściowych zachowały się inicjały „SR” i „KR” (żoną Salomona Ramera była Klara Ramer).

W latach 30. II Rzeczypospolitej budynek figurował przy ulicy Adama Mickiewicza pod numerem 2 (stan z 1931)[2], pod numerem 4 (1931/1932)[4], 2 (1938, 1939)[5][6].

U kresu II wojny światowej, po nadejściu frontu wschodniego i wkroczeniu do miasta Armii Czerwonej, w budynku ulokowano pocztę, która funkcjonowała tam przez okres kilku miesięcy (na krótko przed tym spaleniu uległ dotychczasowy gmach poczty przy ul. Jana III Sobieskiego 7[1]). Według wspomnień Alfreda Burnatowskiego pocztę uruchomiono ponownie we wrześniu 1944[7]. Po tym jak wojska radzieckie wyjechały z Sanoka, pocztę umieszczono w wynajętym budynku przy ulicy Tadeusza Kościuszki[1]. Po nastaniu Polski Ludowej w byłej kamienicy Ramera u zarania działało dowództwo grupy wojsk, gdzie rozpracowywano zbrojne oddziały ukraińskie oraz oddziały poakowskie[3]. W budynku funkcjonował także dom dziecka[3].

W późniejszym czasie w budynku ulokowano bar mleczny „Smak”, działający do czasów obecnych[1][8].

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ a b c d e Stefan Stefański. Poczta w Sanoku. „Tygodnik Sanocki”. Nr 15 (98), s. 11, 8 września 1993. 
  2. ↑ a b c Akta miasta Sanoka. Wykaz ulic i mieszkań w mieście Sanoku 1931 r. (zespół 135, sygn. 503). AP Rzeszów – O/Sanok, s. 125.
  3. ↑ a b c Julian Rudak. Poczta. Pamięć ułomna. „Nowiny”. Nr 134, s. 3, 13 lipca 1993. 
  4. ↑ Spis abonentów Państwowych i Koncesjonowanych Sieci Telefonicznych w Polsce (z wyjątkiem m. st. Warszawy) 1931/32 r.. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Poczt i Telegrafów, 1931, s. 491.
  5. ↑ Spis Abonentów sieci telefonicznych Państwowych i Koncesjonowanych w Polsce (z wyjątkiem m. st. Warszawy) na 1938 r.. Warszawa: Państwowe Przedsiębiorstwo „Polska Poczta, Telegraf i Telefon”, 1938, s. 622.
  6. ↑ Książka telefoniczna. 1939. s. 706. [dostęp 2021-10-04].
  7. ↑ Alfred Andrzej Burnatowski: Dziennik młodzieńca. Sanok: Exodus, 1992, s. 27.
  8. ↑ Bar Smak. godzinyotwarcia24.pl. [dostęp 2021-10-04].