Języki anglofryzyjskie – gałąź językowa zachodnich języków germańskich. W jej skład wchodzą: język angielski oraz język fryzyjski, wraz ze wszystkimi swoimi dialektami.

Języki anglofryzyjskie w językoznawstwie znane też są jako ingwaeońskie, germańskie Morza Północnego oraz germańskie wyspowe.

W swoim rozwoju języki anglo-fryzyjskie zaczęły się odróżniać od innych dialektów zachodniogermańskich dzięki procesowi palatalizacji spółgłoski pragermańskiej *k. Przykłady tego procesu:

• ang. cheese, fryz. tsiis < niem. Käse, niderl. kaas (ser)
• ang. church, fryz. tsjerke < niem. Kirche, niderl. kerk (kościół)

Wczesny anglofryzyjski tworzył wspólnotę językową wraz ze starosaksońskim. Śladem tego jest występowanie wielu jego cech w zachodnioflamandzkim dialekcie języka niderlandzkiego używanego we Flandrii Zachodniej (Belgia).

Drzewo rodziny anglofryzyjskiej:

• języki anglofryzyjskie
  • języki angielskie
    • język staroangielski †
    • język średnioangielski †
    • język wczesny nowoangielski †
    • język angielski
    • język scots
    • język yola †
  • język fryzyjski
    • język zachodniofryzyjski
    • język wschodniofryzyjski
    • język północnofryzyjski
      • Söl'ring