Język lindu (lindoe), także: linduan, tado[1][2], tado-lindu[3] – język austronezyjski używany w prowincji Celebes Środkowy w Indonezji, przez niewielką grupę ludności w pobliżu jeziora Lindu[2]. Według danych z 2010 r. posługuje się nim 2600 osób[4].
Nazwa „tado” pochodzi od miejscowej formy przeczenia[2]. Jest bardzo blisko spokrewniony z językiem moma (kulawi). Oba języki dałoby się wręcz klasyfikować jako dialekty, przy czym czynniki społeczne i geograficzne decydują o ich odrębności[5].
Według doniesień z 2010 r. pozostaje preferowanym środkiem komunikacji. Jest wykorzystywany w kontaktach swobodnych, a także w tradycyjnych obrzędach. W sferze religijnej, edukacji i administracji zdecydowanie dominuje język indonezyjski[2].
Jest zapisywany alfabetem łacińskim[1]. Pod auspicjami SIL International powstał skrótowy słownik (Kamus Saku Bahasa Tado-Lindu – Indonesia – Inggris, 2010)[3] .
Przypisy
Bibliografia
- Bance Tarua, Erik Pengei, Irwanto S. Toley, Janet M. Oruh, Jonathan M. Coombs, Manya Rambangudu, Nurdin Yabu, Ronald Kasumba, Sudarmin B. Toningky, Veronica J. Coombs: Kamus Saku Bahasa Tado-Lindu – Indonesia – Inggris. Sulawesi Tengah: SIL International-Indonesia, 2010. [dostęp 2023-05-31]. (indonez. • ang.).