Język balaesang (lub balaesan, balaisang), także pajo[1] – język austronezyjski używany w prowincji Celebes Środkowy w Indonezji. Według danych szacunkowych z 2001 roku posługuje się nim 3200 osób[1][2].
Jego użytkownicy zamieszkują trzy wsie (Kamonji, Ketong i Rano) na półwyspie Balaesang[3][4]. Miejscowości te charakteryzują się wysoką homogenicznością etniczną[5].
Uchodzi za zagrożony wymarciem; edukacja poza rodzimym regionem sprawia bowiem, że rolę preferowanego środka komunikacji przejmuje język indonezyjski[6]. Wśród Balaesang częsta jest wielojęzyczność, do czego przyczyniają się kontakty z innymi grupami etnicznymi[4]. Przynajmniej do pocz. lat 90. XX w. balaesang pozostawał środkiem codziennej komunikacji we wsi Rano, ale zaobserwowano także powszechne użycie języków indonezyjskiego i kaili; w pewnym zakresie znany był też język miejscowej grupy Badżawów (nie zbadano sytuacji w innych miejscowościach)[3]. Można przypuszczać, że dalszy rozwój sytuacji językowej doprowadził do obniżenia poziomu żywotności rodzimego języka[4].
Sporządzono skrótowy opis jego gramatyki (1985)[7].
Przypisy
- ↑ a b David M.D.M. Eberhard David M.D.M., Gary F.G.F. Simons Gary F.G.F., Charles D.Ch.D. Fennig Charles D.Ch.D. (red.), Balaesang, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
- ↑ Himmelmann 2001 ↓, s. 18.
- ↑ a b Himmelmann 2001 ↓, s. 23.
- ↑ a b c David Mead: Balaesang. Sulawesi Language Alliance. [dostęp 2024-08-25]. (ang.).
- ↑ Himmelmann 2010 ↓, s. 67.
- ↑ Wurm 2007 ↓, s. 477.
- ↑ Ahmad Garantjang, Dahlan Kajia, Hasan Basri, Munir Salham: Struktur bahasa Balaesang. Jakarta: Pusat Pembinaan dan Pengembangan Bahasa, Departemen Pendidikan dan Kebudayaan, 1985. OCLC 557835492. [dostęp 2023-01-04]. (indonez.). Brak numerów stron w książce
Bibliografia