Błogosławiony
Ján Havlík
|
| Data i miejsce urodzenia
|
12 lutego 1928
Vlčkovany
|
| Data i miejsce śmierci
|
27 grudnia 1965
Skalica
|
| Beatyfikacja
|
31 sierpnia 2024
sanktuarium Matki Bożej Bolesnej w Šaštinie
przez Franciszka[a]
|
Ján Havlík (ur. 12 lutego 1928, zm. 27 grudnia 1965[1]) – słowacki zakonnik ze zgromadzenia lazarystów, ofiara reżimu komunistycznego w Czechosłowacji. Błogosławiony Kościoła katolickiego.
Życiorys
Urodził się 12 lutego 1928 we Vlčkovanach (dzisiejsze Dubovce), jako syn Karola i Justyny z domu Pollákovej. Jego ojciec był robotnikiem[2].
W 1943 roku wstąpił do Szkoły Apostolskiej Zgromadzenia Księży Misjonarzy św. Wincentego a Paulo (tzw. małe seminarium) w Bańskiej Bystrzycy, które ukończył w maju 1949. Pierwotnie planował wstąpić do seminarium duchownego Zgromadzenia Księży Misjonarzy w Bratysławie, jednak to zostało znacjonalizowane przez władze komunistyczne, latem tego samego roku, w związku z czym wstąpił do nowicjatu Zgromadzenia Księży Misjonarzy w Ladcoch[3]. W ramach operacji K2[4], w maju 1950 został wraz z innymi seminiarzystami, siłą zabrany ze szkoły apostolskiej do „instytutu reedukacyjnego” we wsi Kostolná. Następnie został skierowany do pracy przymusowej przy budowie zbiornika wodnego Nosice, koło Púchova (prace w ramach tzw. budownictwa młodzieżowego (stavby mládeže))[5]. Havlík odmówił podjęcia studiów w utworzonym przez państwo centralnym seminarium duchownym[b] i za zgodą przełożonych, wraz z czterema innymi seminarzystami, zamieszkał w Nitrze, potajemnie kontyunując studia teologiczne i formacje zakonną[4].
29 października 1951 roku został aresztowany przez funkcjonariuszy Státní bezpečnost, wraz z innymi seminarzystami[5]. Do rozpoczęcia procesu przebywał od aresztowania do lutego 1952 w areszcie śledczym w Nitrze, a następnie w areszcie sądowym w Bratysławie. W lutym 1953 został skazany za „zdradę stanu” na 14 lat więzienia[3]. Wyrok miał odbywać w obozie pracy „Rovnosť” koło Jáchymova, gdzie pracował w kopalniach uranu[5]. Sąd apelacyjny obniżył jego karę do 10 lat, jednak w maju 1958 został ponownie aresztowany i osadzony w areszcie śledczym w praskim Ruzyně[3] za służbę misjonarską wśród współwięźniów[5]. 27 lutego 1959 został skazany przez sąd w Pradze na kolejny rok więzienia. Jednak już w 1960 roku jego stan zdrowia był na tyle zły, że musiał zostać przeniesiony do szpitala więziennego w Valdicach (na terenie dawnego kosztoru kartuzów)[3]. Po kilku miesiącach został przeniesiony do szpitala więziennego w Ilavie, a w październiku 1962 zwolniony ze względu na zły stan zdrowia[5].
Zmarł 27 grudnia 1965 roku w Skalicy[3].
Proces beatyfikacyjny
14 grudnia 2023 papież Franciszek, przyjmując na audiencji kardynała Marcello Semeraro, prefekta Dykasterii ds. Kanonizacyjnych, zezwolił na ogłoszenie dekretu dotyczącego męczeństwa Jána Havlíka, otwierając drogę do jego beatyfikacji[6][7][8].
Uroczystość beatyfikacyjna Jána Havlíka odbyła się 31 sierpnia 2024 w Šaštínie, pod przewodnictwem kard. Marcello Semeraro, prefekta dykasterii do spraw świętych[9][10][11].
Upamiętnienie
W 2003 ukazała się książka Antona Havlíka pt. Lásku nemožno umlčať : autentické rozprávanie o živote a utrpeni môjho brata Jána / Anton Havlík (V. Oto Németh, Bratysława, 2003; ISBN:9788088949633), poświęcona postaci Jána Havlíka[12].
Uwagi
- ↑ Beatyfikacji dokonał w imieniu papieża, kard. Marcello Semeraro (prefekt Dykasterii Spraw Kanonizacyjnych).
- ↑ W latach 1948–1950, w Czechosłowacji upaństwowiono wszystkie placówki oświatowe należące lub powierzone Kościołowi i zakonom, a także klasztory, seminaria i domy formacyjne. Budynki wywłaszczono, a ich członków zwolniono, w związku z czym ogłoszono rozwiązanie i likwidację zakonów. Patrz: Emil Hoffmann: Ján Havlík, pevný a priezračný. katolickenoviny.sk. [dostęp 2024-08-12].
Zobacz też
Przypisy
