Jurij Nikiforow
Юрий Никифоров
|
Pełne imię i nazwisko
|
Jurij Walerjewicz Nikiforow
|
Data i miejsce urodzenia
|
16 września 1970 Odessa
|
Wzrost
|
188 cm
|
Pozycja
|
obrońca/pomocnik
|
Kariera juniorska
|
|
Kariera seniorska[a]
|
|
Kariera reprezentacyjna
|
Lata
|
Reprezentacja
|
Wyst.
|
Gole
|
1990–1991
|
ZSRR
|
6
|
(0)
|
1992
|
WNP
|
4
|
(0)
|
1992
|
Ukraina
|
3
|
(0)
|
1993–2002
|
Rosja
|
55
|
(6)
|
|
W sumie:
|
68
|
(6)
|
|
- ↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
|
|
Jurij Walerjewicz Nikiforow, ros. Юрий Валерьевич Никифоров, ukr. Юрій Валерійович Никифоров, Jurij Walerijowicz Nykyforow (ur. 16 września 1970 w Odessie, Ukraińska SRR) – rosyjski piłkarz pochodzenia ukraińskiego, grający najczęściej na pozycji środkowego obrońcy, reprezentant ZSRR, WNP, Ukrainy i Rosji.
Kariera piłkarska
Kariera klubowa
Nikiforow urodził się w Odessie. Wychowanek SDJuSzOR Czornomoreć Odessa. Pierwsze trenerzy - E.Łuczyn, J.Skoryk. Karierę rozpoczął w czwartoligowym klubie SKA Odessa, a już w połowie 1987 roku przeszedł do lokalnego rywala, Czornormoca Odessa, z którym wywalczył awans z pierwszej ligi do wyższej. W 1988 został piłkarzem Dynama Kijów, jednak nie rozegrał dla tego klubu żadnego spotkania i w 1989 roku wrócił do Czornormoca. W 1991 roku zajął z nim czwarte miejsce w lidze, a w 1992 roku po uzyskaniu niepodległości przez Ukrainę zdobył z nim pierwszy w historii Puchar Ukrainy.
Na początku 1993 roku Nikiforow trafił do rosyjskiego Spartaka Moskwa, w którym stał się liderem środka obrony. Już w swoim pierwszym sezonie wywalczył ze Spartakiem mistrzostwo Rosji oraz zadebiutował w rozgrywkach Ligi Mistrzów. W 1994 roku osiągnął kolejne sukcesy - został zarówno mistrzem kraju, jak i zdobywcą Pucharu Rosji. W 1995 roku zajął ze Spartakiem trzecie miejsce, a w 1996 po raz trzeci świętował zdobycie mistrzostwa kraju. Przez 4 lata rozegrał dla Spartaka 85 meczów i strzelił 16 bramek.
Latem 1996 Nikiforow przeszedł do hiszpańskiego Sportingu Gijón. W Primera División swój pierwszy mecz zaliczył 2 września, a Sporting wygrał 3:2 na wyjeździe z Espanyolem. Z drużyną z Gijón Nikiforow utrzymał się w lidze, ale rok później zajął z nią ostatnie dwudzieste miejsce oznaczające spadek do Segunda División.
W 1998 roku Nikiforow podpisał kontrakt z PSV Eindhoven. W 1999 roku zajął z tym klubem trzecie miejsce w Eredivisie, a rok później wywalczył swój pierwszy tytuł mistrza Holandii. Natomiast w sezonie 2000/2001 obronił mistrzostwo, a w 2002 roku został wicemistrzem Holandii. W 2003 roku Jurij wyjechał do Japonii. Przez rok grał w Urawie Red Diamonds, z którą zdobył Puchar Japonii. Pod koniec roku zakończył karierę.
Kariera reprezentacyjna
W reprezentacji ZSRR Nikiforow zadebiutował 11 września 1990 roku w wygranym 2:0 meczu z Norwegią. W 1994 roku został powołany przez Pawła Sadyrina na Mistrzostwach Świata w USA. Wystąpił tam we wszystkich trzech spotkaniach Rosji: przegranych 0:2 z Brazylią i 1:3 ze Szwecją oraz wygranym 6:1 z Kamerunem. W 1996 roku na Euro 96 zagrał we dwóch meczach: z Niemcami (0:3) oraz z Czechami (3:3).
Swój ostatni wielki turniej Nikiforow zaliczył w 2002 roku. Na Mistrzostwach Świata 2002 był podstawowym zawodnikiem i zaliczył trzy spotkania: z Tunezją (2:0), z Japonią (0:1) oraz z Belgią (2:3). W kadrze ZSRR rozegrał 6 meczów, w WNP - 4, a w kadrze Rosji - 55 i zdobył w nich 6 goli.
Z młodzieżową reprezentacją ZSRR U-16 Nikiforow wywalczył mistrzostwo świata U-16 w 1987 roku, a 1988 roku został mistrzem Europy U-19.
Sukcesy i odznaczenia
Sukcesy klubowe
Sukcesy reprezentacyjne
Odznaczenia
Bibliografia