Syn Zbigniewa i Ewy[4]. Ukończył studia na Wydziale Dziennikarstwa Uniwersytetu Warszawskiego. Pracował między innymi w „Życiu Warszawy” (1959–1973), gdzie był jednym z twórców „Życia i Nowoczesności”. Na polecenie władz PZPR zwolniony z pracy z tzw. wilczym biletem. Pracował także w „Żołnierzu Polskim” i „Przeglądzie Technicznym”. Zwolniony z pracy w czasie stanu wojennego z powodu odmowy wzięcia udziału w „weryfikacji” dziennikarzy[3]. Współpracował wówczas z opozycją demokratyczną, głównie z wydawnictwami drugiego obiegu (m.in. jako redaktor „Spectatora” i „Gazety Niecodziennej”)[5]. W 1989 znalazł się wśród założycieli „Gazety Wyborczej”, do 2007 pełnił funkcję zastępcy redaktora naczelnego[6].
