Juliusz Kalinowski

Data i miejsce urodzenia	7 listopada 1888 Warszawa
Data i miejsce śmierci	27 czerwca 1983 Warszawa
Zawód	aktor
Lata aktywności	1937–1983
Odznaczenia

Juliusz Kalinowski (ur. 7 listopada 1888 w Warszawie, zm. 27 czerwca 1983 tamże) – polski aktor, teatralny i filmowy.

Od 1905 członek Polskiej Partii Socjalistycznej. Od 1908 był słuchaczem warszawskiej Szkoły Aplikacyjnej. W 1912 ukończył studia w Klasie Dykcji i Deklamacji przy Warszawskim Towarzystwie Muzycznym.

Przed II wojną światową występował na scenach Teatru Polskiego w Łodzi (1912–1913), Teatru Miejskiego w Kaliszu (1913–1914), Teatru Letniego w Wilnie (1915) oraz teatrów warszawskich: Teatr Praski (1915–1916), Teatr Rozmaitości (1917–1924), Teatr Polski (1924–1926 i 1935–1939), Teatr Narodowy (1926–1935). Od 1937 grał w filmach, głównie role epizodyczne. Podczas okupacji był żołnierzem Armii Krajowej.

Po wojnie występował na deskach scen warszawskich: Miejskich Teatrów Dramatycznych (1945–1948), Teatru Letniego (1948–1949), Ludowego Teatru Muzycznego (1949–1952), Teatru Ludowego (1952–1961) oraz Praskiego Teatru Ludowego (1961–1965). Całe życie łączył pracę zawodowego aktora z działalnością polityczną i społeczną. W 1921 ZASP powierzył mu zorganizowanie biblioteki przy Zarządzie Głównym. Inicjator powstania biblioteki i ofiarodawca kilkusettomowego księgozbioru.

Wystąpił również w Teatrze Telewizji, w spektaklach: Profesor Skutarewski Leonida Leonowa w reż. Konstantego Ciciszwili jako taksator (1971), Maskarada Michaiła Lermontowa w reż. Konstantego Ciciszwili jako gracz (1973) i Eryku XIV Augusta Strindberga w reż. Jerzego Gruzy jako złotnik Nigels (1979).

Zmarł w Warszawie, spoczywa na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 79-5-30,31)^[1].

• Ułan księcia Józefa (1937) – pisarz sądowy w procesie porucznika Zadory
• Profesor Wilczur (1938) – chory robotnik
• Serce matki (1938) – pracownik w biurze podróży "Orbis"
• O czym się nie mówi... (1939) – kasjer w banku
• Zakazane piosenki (1946) – śpiewak na moście
• Skarb (1948)
• Szkice węglem (1956)
• Kalosze szczęścia (1958) – oglądający kalosze w Muzeum Cudownych Przedmiotów
• Mąż swojej żony (1960) – sąsiad oglądający telewizję w mieszkaniu Karczów
• Dwaj panowie „N” (1961) – portier w hipotece
• Dziewczyna z dobrego domu (1962) – Marcin, służący hrabiego
• Głos z tamtego świata (1962) – pacjent Aksamitowskiego
• Mistrz (1966) – staruszek
• Mocne uderzenie (1966) – fotograf
• Pieczone gołąbki (1966) – Kończak, gospodarz Leopolda
• Piekło i niebo (1966) – staruszek, kandydat do roli Kostusia
• Poradnik matrymonialny (1967) – staruszek gratulujący Roksanie
• Jeszcze słychać śpiew. I rżenie koni... (1971) – stary pacjent
• Nie lubię poniedziałku (1971) – dziadek, woźny szkolny
• Poszukiwany, poszukiwana (1972) – urbanista
• Stawiam na Tolka Banana (serial telewizyjny) (1973) – starszy pan w Parku Skaryszewskim (od. 3. Julek)
• Wielka miłość Balzaka (serial telewizyjny) (1973) – uczestnik wigilii u Hańskich (odc. 3. Contessa)
• Ile jest życia (serial telewizyjny) (1974) – staruszek w pociągu jadącym na Ziemie Odzyskane (odc. 1. Już wolni)
• Koniec babiego lata (1974) – Klimek Bania
• Potop (1974) – kanclerz Oxenstierna
• Bezkresne łąki (1976) – staruszek
• Brunet wieczorową porą (1976) – dziadek
• Polskie drogi (serial telewizyjny) (1976):

● odc. 1. Misja specjalna – starzec w dworku

● odc. 3. Najspokojniejsze miejsce na świecie – staruszek z pieskiem u fotografa

• Noce i dnie (serial telewizyjny) (1977) – chłop w Serbinowie

● odc. 4. Wieczne zmartwienia

● odc. 7. Wiatr w oczy

• Młyn Lewina (Levins Muhle) (1980) – Jan Marcin
• Wojna światów – następne stulecie (1981) – starzec odprowadzany na pobranie krwi
• Krzyk (1982) – pensjonariusz

• Order Krzyża Grunwaldu III klasy
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1962)
• Złoty Krzyż Zasługi
• Krzyż Partyzancki
• Srebrny Krzyż Zasługi (19 marca 1931)^[2]
• Medal Zwycięstwa i Wolności 1945
• Medal 10-lecia Polski Ludowej (19 stycznia 1955)^[3]

• Juliusz Kalinowski w bazie filmpolski.pl
• Juliusz Kalinowski w bazie Filmweb
• Juliusz Kalinowski, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby) [dostęp 2021-04-09] .

• Juliusz Kalinowski w bazie IMDb (ang.)
• Juliusz Kalinowski na zdjęciach w bazie Filmoteki Narodowej „Fototeka”